HARESE

Başlama tarihiniz.

°°°°°°°°°°°°°°°°
"Baba tam arkanda!" Bir silah sesi.
"Armin kuzey yönünde sağ!" Bir silah sesi.
Babamın arkasına yaklaşan bir mankeni altının ortasından vurmuştum. Babam şaşkınlıkla bana bakıyordu. Ve gülümsedi.
"İşte benim küçük askerim."

Evet, küçük asker ben babamın küçük kızı olmadım, küçük prensesisi de olmadım, ben babamın küçük askeri oldum.

Oyun bitti...
Gözlüğümü çıkardım. Babamın yeni yaptığı simülasyonu deniyorduk. O da gözlüğünü çıkarırken.
"Ben kazanmışım." dedi.
Tabloda ki skora bakarak. Sinirlenmiştim. Benim kazanmam gerekti.
"Bir daha ayarla bir kez daha oynayacağız bu sefer ben kazanacağım." Güldü.
"Sende ki bu şeyi çok seviyorum?" Bende ona gülerek baktım.

"Neymiş?" Aslında ikimizde biliyorduk.
"Sende ki şey hırsın ve iraden bu ikisini kontrol etmeyi çok iyi biliyorsun ama bir gün bu hırsına yenilirsen sonun olur." Güldüm.
"Hırsım, gücüm baba."
"İradem, kontrolüm. Onlar olmazsa bende olmam. Ve hırsıma yenilmem." Tatlı bir tebessüm gönderdi.

"Zamanı geldiğinde sana Haresenin hikayesini anlatacağım ama zamanı geldiğinde küçük askerim."
O söyleyene kadar benim araştırmayacağımı biliyordu.
"Hadi gözlüğünü tak." Bu sefer ben kazanacaktım.
O sırada kapıdan babamın bir koruması girdi.
"Demir Bey bir sorunuzumuz var." dedi bana bakarak.
"Söyle."
"Efendim alt katta ki ve kapı girişinde ki korumalar etkisiz hale getirilmiş." Babamın gözleri kocaman açıldı. Ve koşarak simülasyon odasından çıktı.

Bende peşinden geliyordum.
Bahçeye çıktık. Benim korumamdan biri elime bir silah verdi.

Daha önce hiç insan öldürmemiştim. Ama güvenlik amaçlı elimde durabilirdi.

Tam o sırada bir silah sesi duyuldu. Babamın karın boşluğuna bir kurşun girmişti.
Koşarak yanına gittim.
Ellerimin arasına kafasını alıp kucağıma koydum. Bende çoktan yere oturmuştum.
Sahi ne zaman yere oturmuştum?

"Armin" dedi zorla konuşarak.
"Armin, arka kapıdan çıkın sana ulaşana kadar asla benimle iletişime geçme sen hazırsın artık b-" Gözleri kapanmıştı. Hayır! Hayır!
"BİR SEN KALDIN GİZDEMEZSİN! DUYDUN MU BENİ? GİDEMEZSİN!" diye bağırıyordum. O sırada korumam beni uzaklaştırdı ve babamın dediği gibi arka kapıdan çıktık.

Artık 15 yaşındaydım. Babamın cenazesinde oturmuş duvarı izliyordum. O sene herkesi kaybettiğim yıldı. Babam, annem, abim, dedem.
Herkesi kaybetmiştim.
Hiçbir zaman bebeklerle oynamadım onun intikamını almak için silahlarım oldu.

15 yaşından sonra Armin eski Armin değildi. Babamın intikamını almak için her şeyi yapmaya başlamıştım. Babam gittikten sonra da onun verdiği eğitimlere devam ettim.

İlk cinayetim 16 yaşındaydı.
Babamı son görüşüm 21.02.2028
Son göz yaşım 21.02.2028 o günden sonra hiç ağlamadım.
Artık 16 yaşında değildim. Artık 23 yaşındaydım. Tarihler 2028'i değil 2035'i gösteriyor. Ve bu babamın intikamını almam için engel değildi.
Alev Armin Altunay bu ismi kimseye unutturmayacağım. Ve babamın kurduğu örgütü gizli gizli yürütmeye devam edeceğim. Ve eminim ki.
Kimse bu ateşin içine girmek istemez. Ama ben onlara istediklerini sormadım. Ben istedim.

•••••••••••••••••••••••••••
☆

Instagram: gzen_lady