Özel Taşkurt Koleji'nin Koca Ayı'sı

~3~ Sorun Değil Benimle Yatabilir...

Medya :
Sarp= Batu'nun kardeşi
Lara= Elisa'nın annesi
Güven= Batu'nun babası

"Bunlar kolay sorular istersen bi de benimkisine bak. Asıl sen kimsin ?"doğru kimim ben ???

"Elisa Eylül Erdem."böyle söyleyince ilk bi kaldı
sonra ağzını açıp tekrar kapadı. Sonra salon kapısından bir bağırma geldi.

"İkinci adımıymış yaniii !?!?!"sonra fısıldamaya çalışan bi ses.

"Kızım ne bağrıyorsun duyucak şimdi bizi !!"gerçekten beni sağar filan mi sanıyorlar.

"Sağar olsaydım duymazdım ama malesef ki sağar değilim."dedim bağararak. Batu'ya döndüğümde yüzü tamı tamına 'hahanda sıçtık' ifadesi içeriyordu. Kuzeylerde saklandıkları yerden yavaşça çıkıp yanımıza doğru gelmeye başladılar. Geldiklerinde hemen konuştum.

"1 bizi neden dinliyosunuz ? 2 şu ikinci isim saçmalığı ne ? 3 siz ne işler çeviriyorsunuz ?"hiç kimse konuşmayınca bende Aslı'ya döndüm. En doğrusunu o söylerdi çünkü.

"Aslı anlatır mısın ?"

"Imm...şey ya tamam ama kızmak yok."bana beklentiyle bakmaya başladı. Demekki kızacağım bişey hm.

"Tamam devam et."

"Ya off işte sen gittikten sonra Batu senin isminin Eylül olduğunu söyledi bizde Elisa olduğunu sonra işte bizde ne işler çevirdiğini öğrenmek için böyle bişey yaptıık."dedi ve hemen kafasını yere eğdi. Bana güvenmedikleri için kızmamı bekliyorlar sanırım ama kızmam sonuçta benimde 6 yıl önce güven (!) problemim başlamıştı. Bende bir kaç saatlik birine güvenemezdim herhalde.

"Tamam."ben böyle deyince herkes kafasını kaldırıp bana şaşkınca bakmaya başladı.

"Ne yani bize kızmayacak mısın ?"

"Yoo niye kızayım ki bende olsam bende güvenemezdim sonuçta."diyip ayağa kalktım.

"Peki o zaman niye ben orda Eylül derken söylememe izin vermedin ??"sanane Batu. Niye merak ediyosun Batu. Napacaksın Batu.

"Sadece şunu bilmeniz yeter Eylül ismimden nefret ederim."deyip yürümeye başladım.

¤¤¤¤

Ohhh beee sonunda okul bitti. İlk gün olmasına rağmen çook sıkıldım. Hemen eve gitmek istiyoruuum. Okuldan çıkıp yürümeye başladım taa ki birşey kafama dank edene kadar. Ee ben evin yolunu bilmiyorum nasıl gidicem ? Sevgili (!) babamı arasam olmaz ona muhtaç olmaktan nefret ediyorum zaten. Nasıl gideceğim peki en iyisi okula gidip müdüre sormak o bilir yani sonuçta dimi. Tekrar geriye doğru yürüyecektim ki hayvan gibi birşeye tosladım. Beynim ezildi sanırım yaa. E burda ağaç yoktu kii. Ee bu kokuyor hemde çikolatalı milkshake gibii hmm... Kafamı kaldırıp bu güzel kokunun sahibine baktım. Ohaa Batu 'muymuuş. O kadar taş çocuk varken niyee Batuu !!?

"Biraz daha öyle duracak mısın yoksa eve gidelim mi ?"ne dedi o 'eve gidelim mi ?'yok ben yanlış duydum sanırım.

"Ne dedin seen?"

"Deediim kii biiraaz daahaa öylee duuracak mısıın yooksaa evee giideeliim mii ??"ne evi lan sapık mıdır nedir tövbeee.

"Sapık mısın bee sen zaten hep oranı düşün kuş beyinlii!!"

"Haha..."ee bu niye gülüyor kii??

"Niye gülüyorsun sen bee çattık ha."

"Haha-sen-haha-yanlış-hahah-anladın-hahaha..."neyi yanlış anladım ben ya bildiğin 'eve gidelim mi' dedi pis sapık. Gülmesini durdurunca konuşmaya başladı." O anlamda dememiştim seni evine bırakacaktım ama eğer çok istiyorsaaan başka birşeylerde yapabiliriz."