06.06.2014
Ari hadi ama geç kalacağız! Neden bu kadar süsleniyorsun!
Annemin bağırmasıyla yataktan kalktım bugün ablamı okula yazdırmak için beraber dışarı çıkacaklardı. Bende evde kalıp ev işleri ile uğraşacaktım. Evimiz çok büyük değildi zaten 3 kişi için büyük bir eve gerek yoktu.
Annem : Ariiii hadi ama!!
Odamdan dışarı çıktım Ari ile odalarımız yan yanaydı..
- Günaydın anne-
Ari: Günaydınn canım kardeşimmm nasılsın?
- ah Ari günaydın..
Ari: Ah bu tip ne hadi git elini yüzünü yıka ablan işlerini hallettikten sonra seninle ilgilenecek.
Ari'nin bana böyle davranmasını sevmiyordum. Çocukluğumdan beri heryerde dışlanıyordum. Ari'yi herkes severdi cana yakın bir insandı ben ona göre daha soğuktum. Dışardaki insanlar Ari ile üvey kardeş olduğumuzu bilmiyorlardı çünkü annem her ne kadar iyimser gözüksede insanlara güvenmezdi ve Ari'nin üzülmesini istemezdi.
Ari: Hadi Max bana odaklan eve yaklaştığımda seni ararım dışarı çıkarsın anlaştıkmı?
- tamam ,abla ama dediğim Çin restorantına gideceğiz.
Ari beni öperek 'Tamam canım " dedi
Annem : Hadi canım görüşürüz.
- görüşürüz..
Cama doğru ilerledim annem ve Ari arabaya binmişlerdi. Bende yatağa geri dönmüştüm. Zaten uyku düzenim tamamen altüst olmuştu. Kendime çeki düzen verecektim. Ari'nin bana verdiği deftere yoğun bir program yazmıştım. Pazartesiden itibaren onu uygulayacaktım. Yatakta bir sağa bir sola döndükten sonra yataktan kalktım. İçimde huzursuzluk vardı hemde çok büyük. Banyoya ilerleyip elimi yüzümü yıkadım. Daha sonra salona gidip kendime kanepeye attım. Tek tek kanalları gezdikten sonra sıkılıp ayağı kalktım.
^^
Telefonumun çalmasıyla uyandım. Arayan Ari'di hemen açtım.
Ari: Hey hadi aşşağı in
- tamam
Hemen üstüme beyaz bir t-shirt ve siyah sort giydim saçımı taradım ve merdivenlerden aşşağı indim.
Ari yolun karşısındaydı bana doğru koşuyordu ..
Ari : MAAAAAAX
Sonra bi anda gözlerim karardı. Ari yerde kanlar içinde yatıyordu. Hızlı gelen araba ona çarpmıştı. Sadece 2 saniye gözümü kapamıştım ve en çok değer verdiğim insanı kaybetmiştim. O an şoka girmiş olmalıyımki hiçbirşey duymadım annem hemen kolumdan tutup arabaya bindirdi.
Bir süre sonra yatakta uyandım. Hastanedeydim. Büyük ihtimalle sakinleştirici almıştım. Yavaşça ayağa kalkıp kolumdaki serumu kopardım. Kapıya doğru baktım kalbim çok hızlı atıyordu. Nefes alamayacak kadar hızlıydı. Kardeşime ne olduğunu nasıl olduğunu merak ediyordum vücudum buz kesmişti. Derin nefes aldım. Yataktan kalkıp kapıya yöneldim koridordan sağa döndüm annemi aramaya başladım. Köşede gördüğüm görevli hemşire ile konuştum , annemin yerini öğrendim. Yoğun bakım odasına ilerlerken annemi ağlarken gördüm.
- anne. Ari nasıl?
- Bilmiyorum. Doktor pek umutlu olmamamızı söyledi. Hadi sen eve git burada daha fazla sürünme.
Bedenim çok yorgundu anneme ayak bağı olmak istemiyordum ama Ari'yi de yanlız bırakmak istemiyordum. Kısa süre duvarı izledikten sonra bakışlarımı anneme yönelttim telefonda teyzemler ile konuşuyordu. Büyük ihtimalle onlarda buraya gelecekti. Anneme dönüp ellerinden tuttum.
- Şimdi gidiyorum sonra geri gelirim.
Birkaç gün daha böyle geçti Ari bir iki kez uyanmıştı ama pek güçlü görünmüyordu. Kaburgaları kırılmış ve iç kanama geçirmişti. Doktor uyanmasına rağmen hala öleceğini düşünüyordu . Ben ablamdan ümitliydim onun yaşayacağına inanıyordum. Hergün iyileşmesi için dua ettim. İşler pek istediğim gibi olmadı. 12.06.2014'te ablamı hastanede kaybettik.
