2023 (günümüz)
"Yine oraya mı gidiyorsun?" Babamın dediği şeyle küçük valizimin içine kıyafetlerimi koymayı bıraktım ve ona döndüm. Her zaman çalışmak için kızlarla olan ortak evimize gittiğimde sorardı bu soruyu
"Evet" bir süre yüzüme baktı "bunu seninle konuşmuştuk" dolabımın kapaklarını kapatıp makyaj masamın yanına gittim babamın gözleri üstümdeydi "sevdiğim bir şeyi yapmak istiyorum baba" "seviyor olabilirsin ama bunun sana bir katkısı yok Aden".
"Mutlu olmam yetmiyor mu?" Dedim yüzüne bakarak "yetmiyor,sana bir katkısı yok, bana bir şey olursa ne olacak? Sana bırakacağım mirasa mı güveniyorsun?" Makyaj masama kalçamı yasladım ve gözlerimi babama çevirdim.
Babam devam etti "evet sana mirasımı bırakacağım ama kendi ayaklarının üstünde durmayı öğrenmen gerekiyor,yaptığın şey seni mutlu edebilir ama kendi ayaklarının üstünde durmayı öğretmez"
"Neden?" "Para kazanmıyorsun" kaşlarımı kaldırdım "kazanıyorum" "kazanıyorsun ama yeterli değil çünkü bilinmiyor,dinlenmiyorsunuz"
"Yavaş yavaş yükseliyoruz baba kendi ayaklarımın üstünde durabilecek kadar para kazanıyorum zaten"
Tamam, aslında o kadar kazanmıyorum ama gittikçe popülerleşiyoruz.
"Ben olmadan kendi ayakların üstünde duramazsın Aden" "dururum kendime bakabilecek yaştayım".
Kafasını olumsuz anlamda salladı "böyle diyerek sadece kendini kandırırsın,yaptığın şeyi bırak"
Yaptığın şey dediğide hayallerimdi,sevdiğim şeydi müzikti...
Babam devam etti "bu yaptığın iş bile değil, hiç bir şey bilmeyen gençler toplanmış şarkı söylüyor oraya gitmeye devam edersen harcanırsın,onlar gibi boş ve bilgisiz olursun"
Babamın dedikleriyle Kaşlarımı çattım "müzik yapanları tanımadan konuşuyorsun onlar bilgisiz ve boş değiller" küçük valizime yaklaşıp fermuarını kapattım ve Valizimi elime alıp babamın yanından geçtim
Merdivenlerden inerken babam peşimden geliyordu "dediklerimden sonra bile gidiyor musun?" "Evet,çünkü dediklerin mantıksız"
Kapıyı açacakken duyduğum şeyle babama döndü gözlerim "Hiç bir yere gitmiyorsun" kaşlarımı çattım "gidiyorum"
"Kemal ne oluyor,niye bağırıyorsunuz?" Diyerek merdivenlerden inen Elif teyzeye yani üvey anneme baktım. "Bir şey olmuyor Elif hadi sen yukarı çık" babamın dediğine rağmen Elif teyze durmaya devam etti.
Ayakkabılarımı alıp giyinmeye başladım "Aden sana gitmiyorsun dedim, oraya gittikçe değişiyorsun kendine gel" son bağcığımı da bağladıktan sonra olduğum yerde dikleştim.
Babam gözlerime baktı uzun süre ve anladı asla onu dinlemeyeceğimi...
"Gitmek mi istiyorsun? Serbestsin ama kartlarını ve arabanın anahtarını ver" gözlerimi şaşkınlıkla büyüttüm "bakalım benim param olmadan ayaklarının üstünde durabilecek misin?"
Bunları nasıl diyebiliyordu her şeyi geçtim Elif teyzenin yanında diyordu o benim hiç bir şeyim değildi ve babam onun önünde bana bağırıyordu.
" kendine bir bak baba yaptıklarını bir düşün göreceksin kimin değiştiğini" dedim
Çünkü eskiden babam bana asla bağırmazdı.
Çantamdan kartları ve anahtarını çıkartırken,Babam bana yaklaşıp elini uzattı çantamdan çıkardığım kartları ve anahtarı babamın eline bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecenin Yıldızı
Roman pour AdolescentsBir çok grup sahnedeydi,şirketleri tarafından bir kız ve bir erkek grup oy sonucu birleşecek, aynı evde kalacak ve şarkı söyleyeceklerdi nefesler tutulmuştu çünkü bu Türkiye de ki müzik dünyasında oldukça önemliydi...
