Yakamoz Işığı

7.BÖLÜM: Güçsüz Savaş

Rae Harvey

Karma, ağır hareketlerle yeri toplamadan doğruldu. Düz bakışlarla bana bakarken ne var der gibi ona bakıyordum. Elini kaldırıp düz bir şekilde yüzüme karşı doğrulttu. Elleri alevlenmeye başlamıştı. İşte yine başlıyoruz..

O, ateş etmeden önce ayağımla Güneş Kız'ın taburesine ayağımla sertçe vurdum. Her şey anlık geliştiği için tepki vermiyordu fakat bu hareketimle geriye doğru savrulup bir tarafa tabure diğer tarafa kendi düşmüştü.

Gözlerim hızlıca Karma'ya döndüğünde elini yüzümden indirip göğsüme doğrultmuştu. Sağ ol güzel yüzüme kıyamadığınız için Sayın Ateş Prens. Gözlerimin önünde ateş topunun göğsüme geldiğini görmüştüm, görmem ile göğsümün yanmasını bütün bedenimde hissetmiştim. Sikeyim seni.

Onun göğsüme yakın ve güçlü bir şekilde attığı ateş topuyla birlikte tabureden düşüp yer ile kavuştum. Tek elimle doğrulurken diğer elimle çoğu yanmış gömleğimin üstünden göğsümü tutuyordum. Gözlerim Güneş Kız'a döndüğünde kendine gelmiş hatta şoka girmiş gibi duruyordu. Ona baktığımı anlamış gibi bana döndü koca gözleri. Yerde sürünerek hızlıca yanıma gelmişti. Büyüsünü kullanamazdı, bana zarar verdi. Büyümü kullanamazdım, ona zarar verirdim.

Kaçışan insanlar, yere düşen şişeler ve bardaklar, ağır adımlarla standın arkasından yürüyen adımlar ve onun keskin bakışları. Karma'ya öldürecek gibi bakıyordu fakat benim yanımda durmaktan kaçınmıyordu. Ne ara bu kadar samimi olduk Güneş Kız?

Karma bize doğru yürürken tekrardan elleri alevlenmeye başlamıştı. Doğrulmama yardım etmişti ama hâlâ ayağa kalkmamıştım. Ona doğru bakıp elimle koluna dokundum, böylelikle bana bakmış oldu. "Dışarı çık." İnsanlar çok gürültülü bir şekilde çıkıyorlar, çığlıklar havada uçuşuyordu. Bu yüzden sesimi duyması için bağırarak konuşma ihtiyacı duymuştum.

Sesimi duyunca irkilmişti. Bunca şeyden korkmayıp benim sesimden mi korkuyor? Gerçekten mi diyen bakışları yüzünü doldurmuştu. Evet, gerçekten çık şuradan dememek için zor tutuyordum kendimi.

"Saçmalama. Bu kim, neyin nesi, seni niye bırakayım?" diye sorularını sıralamıştı. Beklediğim gibi gitmeyecekti. Tahmin edilebilen birisin Güneş Kız, kendini geliştirmen gerekecek ya da sözlerimi ya güzellikle ya da daha güzellikle yapman gerekecek.

Ayağa kalkmama da yardım edince hızlıca kalkmış oldum. Karma durmuş hafif bir gülümseme ile bizi izliyordu. Athanasia'yı hızlıca arkama aldım ama diğer elimle hâlâ göğsümü tutuyordum. İyi yakmıştı beni. Güneş Kız'ın olması ve gücümü daha doğrusu güçlerimizi kullanamıyor oluşumuz işimizi zorlaştırıyordu. Yine de benim, onun gücünden etkilendiğimi bilmiyor olsa gerek ama ben biliyorum, Güneş Kız.

Yine ve yeniden karşı çıkacağını bile bile tekrardan onun buradan oluşunun benim için kötü olacağını hatırlatmak adına "Asıl sen burada oldukç-" derken sözüme devam edemeden Karma'nın buraya ateş ettiğini görmüştüm. Bu sefer beklemek ve Athanasia'yı tehlikeye atmamak adına onunla birlikte kendimi masaların olduğu tarafa doğru attım. Üstüne düşmemek için apayrı bir çaba sarf etmem gerekti. Ezerek öldürsem çok komik olmaz mıydı?

Birkaç saniye onun gözlerine bakmıştım. Lens takıyor, mavi denizini herkesten saklıyordu. Yeşil hiç hoş durmuyordu. Olaylar çok hızlı oluyor ve o yetişemiyor gibiydi. Biraz tepkiler sonra yükleniyor ona. Gözleri irileşti bir anda. Nefesleri hızlandı. Hoş geldin tekrardan hayata Güneş Kız.

Şu an onunla uğraşamazdım. Hızlıca doğrulurken Athanasia'nın üstünde oturup benim ittirerek yere düşürdüğüm tabureyi görünce ayağa kalkmadan hemen önce almış ve hızlıca ona doğru atmıştım. Elindeki alev toplarını havada ona doğru attığım tabure için harcarken onun yanındaki tabureyi hızlıca alıp bacaklarına doğru atmıştım. Yukarıdan attığım tabureyi alevle yok edince buna tepki vermeyi unutmuş ya da fark etmemiş olacak ki attığım tabure bacaklarına çarptı ve geri geri düştü.