ON İKİ

7- YARA İZLERİ

"Noluyo lan burda" eftalya bi an şaşkınlıkla konuştu ama gördüğün şey karşısında herkez öyle yapabilirdi.
"Lavinya napıyon  sen  bela mı istiyon?"adel yerdeki adamı görünce sakın bi şekilde söyledi  ama içinde fırtına vardı.evet yerde bir adam vardı içmiş di her halinden  belli ve evsiz olduguda çünkü üzerinde bisey bile yoktu.lavinya hemen durumu düzeltti "Kızlar durun bu adamı tanımıyorum yerde öyle yattı bne bişey yapmadım. Camlar kırıktı bende iyice kırayım derken parmağım kanadı o yüzden."Ne yapsalar nafile çünkü bu adamın burda bu halde olması büyük bir tehlike lavinya sızlaniyordu ufaktan canı acımıştı belli yaranın içinde cam bile olabilirdi  ."canın şuan çok acıyor olmalı hemen çıkalım."eftalya dan sonra hemen adel lafa girdi  "beni dinleseniz ne vardı ha ." Haklıydı adeli dinleseler bunlar olmazdı."Ya zaten hep bana bisey olur. "Lavinya merdivenlerden inerken eftalya ve adel aynı anda "sakarsın cünkü!" Dediler ."siz bana oynusunuz ha neyse ." "Aynen lavinya sana oynuyoruz hadi adam uyanacak bela alacağız farkındaysan tanımıyoruz zaten .""sorun omu ansel ha biz acilen çıkalım lavinyanin parmagada bir pansuman yapsınlar hemde derse geç kaldık bahane hazır." "Ya ben olmasam napardik ha başıma iş alıyorum gene yararlıyım." "Öylesin evet evet lavinya hadi yürü ."adel geçiştirerek konuştu.

*Günümüz

"Bir şeysöyle eftalya onu kurtaracakmıyız."

"Sana and içerim  adel , lavinyayi kurtaracağız."
Tamam evet belki cesurca ama evet eftalya için sevdikleri önceydi lavinya nereye kadar güçlü olabilirdi evet güçlüydü ama nereye kadar..
Adel durdu ve lavinyanın dediği cümleyi tekrar etti.

"Tek başıayız adel."ona bunu bir şarkı sözünde söyledi. Ses tonunu tekrar düzeltti ve eftalyada adeli omzundan tutup şunu dedi.
"Aydınlıkta tek yürüme karanlıkta bizimle yürü  ." Evet bu laf ona ne demek istediğini gayet iyi anlattı lavinya kavga ettiği gün demişti bunu ve şimdi eftalya tekrar etti eftalyanin ağzına giren her söz insanı ikna edebilirdi.

Birlikte sınıfa çıktılar ve uyudular .

Eftalyanın ağzından;
Boktan bir sabah daha buraya alışmak çok zordu alışmak istediğim yoktu zaten. Lavinya 'ya çok üzüldük ama şuan sırası değildi lavaboya gitmem lazımdı evimi özledim ama şuan lavaboya bir adımım varken şimdi okuldaki lavaboya 3 merdiven incem. "Adel..piş piş..adell!"allahim ne var bi gözünü açsan neyse giderim 2 dakikada dönerim uyandığında beni bulmazsa onun suçu olur.kalktim montumu üstüme giydim lavaboya vardım. Aynaya baktım bir iki dakika beynim durdu gözlerim doldu bu beni ağlamam için tahrik etti.Hemen elimi yüzümü yıkadım , pecete yoktu biliyorum tabiki öğretmenler odasında vardır. Hemen kapıyı açtım zaten lavabonun yaninda hemen  öğretmenler içinde vardı. Adım attım peçeteyi aldım. Tam çıkacaktım ama kapıdaki kan izi beni sarsdı lavinyadan sonra kan mı boya mı ayırt ederdim ama 2.bir hüzünle karşılaşacağımı biliyordum. Kapı kolunu tuttum ve açtım. Sadece onunla bakıştım onun vücuduyla Onun cansız vücuduyla.
"Neden? Hani büyük yaralar  can acıtmazdı.Yanlış her yara can acıtır. Ama iyileşir.Bizimki kabut tutmayan bir yara."