Eve girdiğimde annemin beni beklediğini görünce yavaş adımlarla yanına doğru yürümeye başladım. Annemin bakışlarını üzerimde hissettim. Sanki yüzümden ruh halimi anlıyor gibi görünüyordu.
Annemin yanına oturduğum da bile onun bakışlarını hâlâ üzerimde hissediyordum. Bütün bu onları anneme anlatsam ne tepki verir diye düşünüp duruyorum.
"Kızım, bir şey mi oldu? Seni çok düşünceli görüyorum. Cüneyt ile sorun mu yaşadınız? Yoksa aynı şeyler mi oluyor?"
Kısa bir süre annemin yüzüne öylece bakıp kaldım. Meraklı gözler ile bana baktığını fark edince derin bir nefes alıp nasıl söze gireceğimi düşündüm. İlk defa annem ile konuşmak bana çok zor geldi. Onu bu yüzden üzmek istemediğim bir şey söylemek istemiyorum.
"Yine beni üzmemek için sessiz mi kalıyorsun?" Annemin bu sorusu üzerine kısa bir süre düşündükten sonra ona her şeyi anlatmaya karar verdim. Bir şey söylemediğim için bana tepki gösterecektir.
"Tamam sana her şeyi anlatacağım." Annem benim bu sözlerimden sonra beni dinlemeye başladı. Onun bu halini görünce bugün yaşamlarını anlattım.
Annem kısa bir süre düşündükten sonra bir şey demeden mutfağa gidip tezgahın üzerini toplamaya başladı. Sanki bu durum onu rahatsız etmiş gibi bir hali vardı. Neden böyle olduğunu anlamadığım için kısa bir süre öylece arkasından bakmak zorunda kaldım. Yanlış bir şey mi söyledim diye düşünmeden edemedim.
Yanına gidip neler olduğunu sorsam mı diye düşünüp durdum. Yoksa onu daha fazla üzer miyim? Böyle de neler olduğunu bilmeyince ona bir yardımcı olamıyorum. Annene yardım edeceğim bir şey var mı? Yoksa Cüneyt'te inanmadığı için mi böyle tepki verdi.
Kısa bir süre daha bekledikten sonra oturduğum yerden yavaşça mutfağa doğru yürümeye başladım. Yürürken hâlâ Cüneyt'i düşünüyordum. Dediği gibi takıntılı birisi ise onun hayatı da tehlike de olabilir. Bunu düşününce kendimi çok kötü hissettim. Kötü düşünceleri aklından çıkarmaya çalışarak annemin yanına geldim. Beni fark etmemiş gibi görünüyordu. Ya da öyle görünmeye çalışıyordu.
Beni fark edince derin bir nefes alıp işine kaldığı yerden devam etti. Onun bu halini görünce ciddi anlamda korkmaya başladım. Bu durumdan sıkıldığım için onun yanına daha fazla yaklaştım. Sanki bu onu rahatsız etmiş gibi görünüyordu. Peki annem neden böyle yapıyor? Yanına gidip elimi omzuna koyup beklemeye başladım.
Annemin bu yaptığından sonra yaptığı işi bıraktığını fark ettim. Tam sırası olduğunu düşünüp onunla konuşsam ne olur diye düşünürken annem bana dönüp baktı.
"Benim neden böyle davrandığımı merak ediyorsun, öyle değil mi?" Onun bu sorusu üzerine evet anlamında başımı salladım. Söyleyecek çok şeyim olmasına rağmen sessiz kalmayı tercih ettim. İlk defa böyle bir şey yaşadığım için ne yapacağımı bilmiyorum.
Annem her şeyi anlattıktan sonra neden böyle tepki verdiğini ve onun için ne kadar zor olduğunu anlamış oldum. Bu zamana kadar neden bana bundan bahsetmedi diye düşünürken Cüneyt ile yaptığımız konuşma aklıma gelince bir şey diyemedim.
Cüneyt gibi annemi de bu konu rahatsız ettiği için bu zamana kadar bir şey söylememiştir diye düşünüp durdum. Aynı şeyi ben yaşamış olsaydım ne yapardım hiç bilmiyorum.
"Anne Cüneyt ile aynı şeyleri yaşayacağını düşünmemiştim. Neyse seni daha fazla üzmek istemediğim için bu konuyu kapatıyorum."
Yıllar önce annem de aynı şeyleri yaşamamış. Bu yüzden başka bir şehire yerleşmek zorunda kalmışlar. Ondan sonra babam ile tanışıp evlenmeye karar verdikleri zaman annem kendini daha iyi ve huzurlu bir hayatı olmuş.
Eski günler aklına gelince kendini huzursuz hissetti. Bende daha fazla onu üzmemek için hemen konuyu kapattım. Bugün benim için garip bir gün oldu. Hâlâ bütün bunlara inanamıyorum.
Ardından odama gidip yatağın üzerine oturduğum zaman Cüneyt'nin beni aradığını fark edince hemen telefona cevap verdim. Bugün yaşanan olaydan sonra onunla ilk defa konuşacağım. Onun için ne söyleyeceğini merak ediyorum.
Cüneyt'te annem ile yaptığımız konuşmayı anlattığım da aynı şeyleri yaşadıklarına inanmadı. Annemin de zor şeyler yaşadığını düşündüğü için onu çok iyi anlıyordu.
"Bugün benim için tuhaf bir gün oldu. Sanki bütün bunlar rüya gibi geliyordu. O da senin gibi bütün bunları benden sakladı. Senin söylediklerinden sonra ona tepki göstermedim. Onun için ne kadar zor olduğunu tahmin ediliyorum."
Cüneyt benim bu sözlerinden sonra uzun süre sessiz kaldı. Bugün yaşananları düşündüğünü düşününce derin bir nefes aldım. Bundan sonra neler olacağını düşünüp durdum. Bizi nelerin beklediği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Onun için içimde gerginlik vardı.
"Bugün yaşananları mı düşünüyorsun?" Benim sorumdan sonra derin bir nefes aldı. Sanki ne söyleyeceğini bilmez bir hali vardı. Kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra derin bir nefes alıp, "Evet" diye cevap verdi. Bu sorunun cevabını vermek onun için çok zormuş gibi görünüyordu.
"Peki bundan sonra ne yapacağız? Yani bizi neler bekliyor?" Bu sorunun cevabını öğrenmenin bir yolu olsa diye düşünürken Cüneyt tekrar derin bir nefes aldı. Bu konunun onu rahatsız ettiğini bir kez daha anlamış oldum.
"İnan bana bende bilmiyorum. Bir daha onu görmem sanıyordum. Hani, derler ya dünya küçük diye işte şimdi ne demek istediklerini daha iyi anlıyorum."
Onun bu sözlerinden sonra bu can sıkıcı konuyu konuşmayalım diye düşünüyorum. Cüneyt'te benim gibi düşünüyor mu diye düşünüp durdum.
"Belki bir daha karşımıza çıkmaz. Neyse ondan bahsedip canımızı sıkmayalım olur mu? Bugün canım yeteri kadar sıkıldı. Aynı şeyi bir daha yaşamak istemiyorum."
Cüneyt'nin derin bir nefes aldığını duyunca dinlemeye başladım. Ardından sessizliği sürdürdü. Neler düşündüğünü düşünürken Cüneyt,"Tamam bir daha ondan bahsetmeyelim."dedi.
Kısa bir süre sonra telefonu kapattıktan sonra oturduğum yataktan kalkıp cam kenarına doğru yürüdüm. Camdan dışarı baktığım da karın yağdığını görünce yüzümde büyük bir gülümseme oldu. Çocukluğumdan beri kar yağışını izlemeyi çok seviyorum.
Komşuların kar topu oynadığını görünce gülümseyerek onlara baktım. Ardından annem odama girdi. Annemin odama girdiğini fark edince arkamı dönüp ona baktım. Bana gülümseyerek bakıyordu. Tabi bende ona aynı şekilde karşılık verdim.
"Komşular kar topu oynuyor ve bizi de davet ediyor. Gidelim mi?" Annemin bu sözlerinden sonra tekrar dışarı da oynayan komşulara baktım. Bugün yaşadığım o olayları unutmak için harika olacağını düşündüm.
Tekrar arkama dönüp anneme baktığım da meraklı gözler ile bana bakıp ne söyleyeceğimi bekler gibi bir hali vardı. Onun bu halini görünce yüzümde büyük bir gülümseme oldu. İkimiz için de çok güzel olacağını düşündüğüm için, "Tamam gidelim." diye cevap verdim.
Benim verdiğim cevaptan sonra yüzünde büyük bir gülümseme oldu. Onun yüzünde tekrar gülümse gördüğüm için kendimi çok iyi ve mutlu hissettim.
Annem ile birlikte dışarı çıktığım da hemen komşular ile kar topu oynamaya başladık. Hepsimiz çok eğleniyor ve mutluyduk. Kısa bir süre sonra uzaktan bir kadının bizi izlediğini fark ettim. Uzakta olduğu için yüzü belli olmuyordu. Yoksa o kadın benim evimi mi buldu? Cüneyt bunu duyduğu zaman ne cevap verecek? Onu korkutmak istemediğim ve emin olamadığım için ona bir şey söylemeyeceğim.
Eğer o kadın buraya kadar geldiyse, Cüneyt'nin dediği kadar tehlikeli birisi demektir. Peki bundan sonra ne yapacağım? İşte bunu hiç bilmiyorum. Annem bir şey anlamasın diye elinden geleni yaptım. Kısa bir süre sonra ortadan kayboldu.
