Bütün gece heyecandan uyuyamadığım için kendimi bitkin hissediyorum. Cüneyt ile uzun zamandır görüşmediğimiz için onun değişip değişmediğini düşünüp duruyorum.
Peki benimle ne konuşacak? Bunca zaman sonra aklına nereden geldiğimi gerçekten çok merak ediyorum. O, bana karşı soğuk bir insan olduğunu için bu durum beni şaşırttı. Yoksa bana mı öyle geliyordu? Belki o da benim hakkımda öyle düşünüyor olabilir? Çünkü o bana soğuk davranınca bende ona soğuk davranıyordum.
Anneme bunları duyduğu zaman ne diyecek diye düşünüp durdum. Belki benim için mutlu olacağını düşündüğüm için yüzümde büyük bir gülümseme oldu. Annem beni mutlu eden her şey için mutlu oluyordu. Annem olduğu için böyle olmasının normal olduğunu düşünüp durdum.
Uyku uymadığı için yattığım yataktan yavaşça kalkıp odanın camını açıp soğuk havanın içeri girmesine izin verdim. Soğuk havayı hissedince derin bir nefes alıp soğuk havayı içime çektim.
Yatağıma toplayıp odadan dışarı çıktığım zaman annemin mutfakta kahvaltı hazırladığını gördüm. Hızlı adımlara yanına gidip yanaklarına küçük bir öpücük kondurdum. Benim geldiğimi fark edince bana gülümseyerek baktı.
Hemen anneme yardım etmeye başladım. Pazar sabahı ailem ile birlikte kahvaltı yapmak bana çok iyi geliyordu. Az dersin kaldığı için bugünün sınav yoktu. Onun için de rahatlamış bir şekilde kendimi camın önüne duran sandalye kendimi bıraktım.
"Kızım önemli bir şey mi oldu?" Annemin bu sorusu üzerine biraz düşündüm. Her zaman ki gibi neyim olduğunu anladı. Bunu nasıl yapıyor, özel bir gücü mü var diye düşünüp durdum.
"Anne nereden anladın?" Dediğim zaman da bana gülerek baktı. O an her zaman ki konuşmayı yapacağını düşündüğüm için zaman kaybetmeden konuşmanın iyi olacağına karar verdim.
"Unutma ben senin annenim ve seninle ilgili her şeyi bilirim. Yüzüne baktığım da bir şeyler olduğunu görüyorum. Şimdi bana neler olduğunu söyler misin?"
Bu konuyu konuşmak bile bana inanılmaz heyecan ve mutluluk veriyordu. Sanki bunları söylerken içime kelebeklerin uçuştuğunu hissediyorum. Bu heyecanı kelebeklere benzettiğimi anneme söylersem, benim hâlâ çocukça düşüncelerim olduğunu söylerdi. İçimdeki bu tarifsiz duyguya ne isim vereceğimi bilemiyorum.
"Cüneyt vardı ya, işte Çağla'dan benim numaramı istemiş ve benimle konuşmak istediğini söylemiş. Tabi o da benden izinsiz vermek istemediği için bana sordu."
Annem bu sözlerimden sonra kısa bir süre düşündü. Onu bu kadar düşünceli görünce kısa bir süre şaşkınlık yaşadıktan sonra neler olduğunu sorsam mı diye düşündüm. Tam soracağım sırada annemin söze girdiğini görünce hemen onu dinlemeye başladım.
"Peki sen ne cevap verdin?" Annemin buna mutlu olacağını düşündüğüm için onun bu hali beni çok şaşırttı. Neden böyle davrandığını merak ediyorum. Önce bana sorduğu sorunun cevabını vermem gerektiğini düşündüm.
"Vermesini söyledim. Benimle ne konuşacağını merak ediyorum. Anne kötü bir şey mi oldu? Sanki bu durum seni mutlu etmemiş gibi görünüyorsun? Bir sorun yok değil mi?"
Anneme bu soruyu sorduktan sonra aklımda bir çok soru vardı. Onun bu konu hakkında ne söyleyeceğini merak ettiğim onu dikkatli bir şekilde dinlemeye başladım. Annem dinlediğimi görünce derin bir nefes alıp söze girdi.
"Tabi ki de mutlu oldum. Onu ne kadar çok sevdiğini çok iyi biliyorum. Sadece bunca zaman sonra seni üzen bir şey olacak diye korkuyorum. Beni anlıyorsun değil mi?"
