Aile

3

Parka geldiğimiz de çok güzel ve büyük bir yerdi. Annemle bir masaya geçip dondurma siparişi verdik. Anneme göz kırpıp;

"Hasta olmayalım." Dedim

Annemle sohbete başlayacaktım ki garson elinde ki dondurmayı üstüme boca etti. Annem panikle ayağa kalktı ben ise ters ters garsona bakıyordum. Annem beni lavoboya itelediği zaman iki adamın annemi kollarından çekmesi ile arkadan birinin ağzıma elini koyması bir oldu, annem bağırıyordu benim için çırpınıyordu.

Bende arkamda ki adamdan kurtulmaya çalışıyordum, ama çok güçlüydü.

"Bırak kızımı!" Annem iki adamın kollarında çırpınıp dururken ben sadece sabit durmaya başladım. Adam kulağımın dibinde "eğer bir hata yaparsan ikinizi de burada öldürmekten zevk alırım." Sözleri kanımı donduruyordu.

İliklerime kadar soğukluk hissediyordum cevap vermedim. Yüzünde ki maskeden sadece mavi gözlerini görebiliyordum.

Annem adamlardan kurtulmaya çalışıyordu, "bırakın kızımı... Bırak kızımı şerefsiz!"

Adam kulağımın dibinde gülmeye başladı;

"Eğer biraz daha bağırırsan önce kızını sonra da seni gebertirim" annemin gözleri kan çanağı gibi olmuştu. ilk defa gözümün önünde yalvarmaya başladı;

"Yalvarırım... Bırak kızımı lütfen. O benim tek varlığım." 

Ağzımdaki elinden dolayı hiç bir şey diyemiyordum. Anneme çaresiz bir şekilde baktım. Keşke bu gün dışarı çıkma fikrini hiç ortaya atmasaydım. Başımı arkamda ki adamın gözlerine çevirdim mavilerine baktım. Sol gözümden bir damla yaş aktı, annemin acı çekmesini istemiyordum. Onun tek varlığı bendim, benim tek varlığım oydu.

Kulağımın dibinde fısıldayarak;

"Sen Akıllı bir kıza benziyorsun böyle kalmaya devam et."

Annem artık dayanamıyordu;

"Kimsin?" Diye haykırmaya başladı.
Adamın gülme sesini duyuyordum, "gölge de güzel bayan."

Annem kafayı yemiş gibiydi, haklıydı.

"Sana yeminim olsun, senin gölgene öyle bir karanlık vuracağım ki, gölgen benim karanlığımda kaybolacak!"

"Yeter artık!" diye bağırınca irkildim.

"Seni güzel kızın için affediyorum. Eğer polise gitmek gibi bir hata yaparsan..." Duraksadı, nefesini boynuma üfleyip gözlerini anneme çevirdi;

"Kızının bedeninden ayrılmış parçalarını, bir hafta içerisinde hediye paketinde kapına getiririm."

Annem bir anda sessizleşti. Nasıl bir psikopatın elindeydim ben?

Oda artık durumun ne kadar ciddi olduğunun farkındaydı.

Adamları annemi bırakır bırakmaz yere yığıldı. Çaresiz gözlerle gözlerime bakıyordu, oda biliyordu burdan beni o çıkaramayacaktı. Adamın ellerinden kurtulup anneme koştum alnı ile alnımı birleştirdim, sessizce fısıldadım;

"Söz veriyorum anne, sapasağlam döneceğim. Bu piç den korkmuyorum sana yalvarıyorum, ben kurtulana kadar kendinde kal."  Annem gözlerini gözlerime sabitledi ama arkamdan başıma aldığım darbe ile son duyduklarım annemin adımı bağırmasıydı.

Gözlerimi açtığımda bir sandalyeye bağlı bir haldeydim. Karşımda ise duvara yaslanmış sözde kendine gölge diyen o adam vardı.

"Benden ne istiyorsun?"