Arabaya binip yola çıktığımızdan beri kimse konuşmuyordu. Bende bugünü düşünüyordum, evet baya yorulmuştuk ama çok güzel geçmişti ilk günümüz. Anlaşamadığım çocuk olmamıştı çok şükür. En çok da Efe'yle iyi anlaşmıştık.
Saliha ile evlerimiz yakındı. Arasımızda beş dakikalık mesafe vardı. Ben bugün yaşananları düşünürken Saliha da evlerimizin olduğu mahalleyi tarif ediyordu ve yaklaşmıştık.
İlk önce Saliha'nın evine gelmiştik.
"Kızlar Allah razı olsun getirdiğiniz için, gelin bi kahve içelim."
"Yok Saliha'cım çok teşekkür ederiz, annemgil bizi bekler biz gidelim. Daha sonra geliriz."
"Kızlar bende burda ineyim, yakın zaten buraya evimiz. Allah razı olsun getirdiğiniz için, bir gün bizim eve de beklerim. Sizde dümdüz gidip üçüncü sağdan dönerseniz çevre yoluna çıkarsınız."
"İnmeseydin kız bırakırdık senide, niye indin hemen?"
"Buraya kadar getirdiniz sağolun. Allah yolunuzu açık etsin, bi gün kesinlikle bekliyorum."gülerek söylediğimde Müzeyyen de gülerek cevap verdi.
"Tamam siz bilirsiniz, mutlaka gelmeyi deniyeceğiz sizde kendinize iyi bakın." kapının kapasını kapatıp arkalarından el salladım.
"Kız yeter gittiler sallama artık elini."
"Daha gözüküyorlar bi dakika." onlar gözden kaybolana kadar el sallamaya devam ettim.
"Bitti mi?"
"Bitti Saliha Hanım bitti. Aa bak camdan Kübra Teyze bakıyor." bu seferde ona el salladım.
"Doyamadın el sallamalara Betül ben eve gidiyorum, geliyor musun?"
"Yok canım arkadaşım, annemgil de beni beklerler bende kendi evime gideyim. Ama gel seni bi öpüyüm de öyle gidiyim." Saliha'ya kocaman sarılıp öptüm o da beni öptü ve o kendi yoluna gitti ben kendi yoluma gittim.
Eve giderken kaldırım taşlarının kenarlarına basa basa gittim. Küçüklüğümden beri yaptığım için baya alışmıştım. Biri dikkatimi bozmadığı sürece düşmeden giderdim.
Evin önüne geldiğimde yanımızdaki binaya yeni taşınanları gördüm. Yalnız yanımızda filan değil bina resmen dibimizde. İki binanın arasında iki metreye yakın mesafe var. Niye bu kadar yakına yaparlar ki?
Nakliye kamyonunu boşaltan adamlar vardı. Yardıma ihtiyaç var mı diye sormak istedim ama hiç bayan yoktu.
(Bayan mıydı kadın mıydı yaa 😄. Lütfen bişey demeyin bunları hep karıştırıyorum ben. Hepsi aynı değil mi?)
Çalışan adamların arasında bir kez daha bi abla ararken gözüme tanıdık bi sima geldi. Dikkatli bakarsam tanırım sanki.
Hop hop haram.
Aklıma gelen şeyle önüme dönüp kendi binamıza girdim.
"Bismillahirrahmanirrahim."
Kapıyı açıp içeriye girdim.
"Selamüm aleyküm ey cemaati müslimin." salona doğru gittiğimde annemi çay örtüsü örerken buldum.
"Ve aleykümselam selam verahmetullahi ve berakatüh. Hoşgeldin kızım hoşgeldin, gel otur aç mısın?" annemin karşısındaki sedire oturdum.
"Yok anne tonton teyzem doyurdu beni."
"O kim kız?! Kim doyurdu seni benden başka?! Kim o?!"
"Anneciğim sakin, sakin. Kreşte şirinlere yemek yapan bi teyzemiz var o beni doyuran."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Komşuculuk
ספרות נוערKüçük bir kız ve çok sevdiği oyun arkadaşı.Çocukluktan kalma hatıralar, geride bıraktıkları bir çok şey daha... Araya giren yıllar da var tabi, işte bu yılları, sonra yaşananları, hep birlikte göreceğiz :) Yıllar sonra karşılaşırlar belki...
