Benim Hikayem

Rusya

Multimedia :Cemil

2 el ateş sesinden sonra babamın cesedi yere düştü.Dağ gibi korunaklı, güvenilir bu adam şimdi bir patates çuvalı gibi yere devrildi.Tina feryat edip dövünen annemin yanına koştu hemen.Bense olayın sarsıntısı ile yere çöktüm.Bitmişti babamın ömrü, hemde gözleriminiz önünde.

''alçaklar, kocam birşey yapmadı!Ona nasıl bunu yaparsınız!'' diye bağırmaya başladı birden annem.Tina ise annemi susturmaya hiç çalışmadı.

General annemin çığlıklarından rahatsız olup:

''Katia senin ve kızlarının yaşamasına izin verdiğim için bana minnet duymalısın ama sen işe bak bana bağırıyorsun!''dedi.Sonra yanındaki askerlere dönüp birşeyler söyledi ve askerlerin hepsi evden çıktı.

''biran önce harekete geçin.Eşyalarınızı hazırlamaya başlayın.Sabaha kalmadan çıkın buradan.Konsolosluğa uğramayın.Direk paris tren istasyonuna gidin ve valizlere şu ipleri bağlayın en son'' diyerek cebinden kırmızı birer kurdale çıkardı.

''öldürdüğünüz arkadaşınızın yakınlarına yardım ederek mi vicdanınızı temizliyorsunuz'' diye atıldı Tina.Bunun üzerine general Wilhelm babamın cesedinin üzerinden geçip annem ve ablamın yanında durdu.Onaların yanına çöktü

''istesem sizide öldürürdüm Tina ama her insan gibi benimde zaaflarım var.Eğer Friedrick için göz yaşı dökmeyi bırakıp teklifimi kabul etseydin bunlar olmazdı!''dedi.

Farkında olmadan ikisi arasında geçen bir olayı da gün yüzüne çıkardı.Demek ondan ablam Friedrick den ümidini kesmişti.

''benim ne dün ne de bugün sizin ile ilgili olan duygularım değişmedi.Siz benim için ancak eli kanlı bir katil olabilirsiniz General!Şimdi öldürülecek başka biri yoksa ailemden gidin buradan!''dedi Tina öfke ile.

Bunun üzeine General Wilhelm ayağa kalktı ve

''bu halde bile hala gururlusun.Unutma ben izin vermezsem sokağa bile çıkamazsınız!''dedi ve evden çıkıp gitti.

Evet, gitti.Bizi salonun ortasında babamın cesedi ile bırakıp gitti.

Tina ağlayan annem ile babamın yanına gelip ağlamaya başladı.Tüm gücümüz bitmişti.3 kadın bir cesedin etrafında deliler gibi ağlıyorduk.Birden göz yaşlarını elinin tersi ile silen Tina ayağa kalktı ve bahçeye çıktı.Çok geçmeden bende onunla çıktım.Arka bahçeye bir çukur kazıyordu.

''yardım edeyim'' diyerek başka bir küreği yerden alacakken Tina buz gibi bir sesle

''istemez!''dedi.Hem ağlıyor hem kazıyordu.Çaresiz küreği bıraktım.Tina biranda durup bana döndü

''sana dediklerimi hatırlıyorsun değil mi?''dedi ve küreğini yere atıp yanıma geldi.Elleri ile yakama yapışıp

''babam senin yüzünden öldü Anya!Mutlu musun Bay Abell in karnı doyduğu için mutlu musun!Babamın O 3 iğrenç Yahudi için öldüğünü bilerek mutlu musun Anya!Susma konuş!''diye bağırmaya başladı.

''Abla ben üzgünüm.Bilemezdim.Bana kız bağır küfret ama nolur sakin ol''dedim.

Tina beni bırakıp çukurun başına geçti

''Bana abla deme artık.Bitti Anya benim senin gibi bir yakınım yok artık!Sen bugün burada babam ile birlikte öldün benim için!''dedi ve kazmaya devem etti.Biliyordum Tina beni suçlayacaktı.Ancak ancak ben sadece insanlara yardım etmek istedim.Kimsenin dini tercihi için acı çekmemesini istedim.Ama Tina bunu şuanda asla anlamayacaktı.Çaresiz annemin yanına dönemeye karar verip içeri geçtim.Annem babamın cesedine kapanıp ağlıyordu.Şimdi ne olacaktı?Nereye gidecektik Rusya da?Muhtemelen teyzemlere gideceğiz ama kuzen Boris ordudan nasılsa.Ama elbette annemede sormalıyız ve hiç vaktimiz yok beklemek için.