Benim Hikayem

Uçurum

İçeri girdiğimizde herkes yemeğe oturuyordu.Sanırım bir tek bunu seviyorum bu evde, beraberlik!Benim ve Tina'nın da gelmesiyle sofra tamamlandı.Uzun ve sessiz geçen bir yemek de ben tam kalkacağım sırada Cemil

''biraz bekler misin Anya herkese söylemem gereken şeyler var''dedi.Onu onaylayarak yerime tekrar oturdum ama içimde de bir korku vardı.Acaba ne kararı aldı ve ne açıklayacak?

''Cemil bir sorun mu var''dedi teyzem bu kez.

''yok hayır Bayan Pavlov.Ben sadece bir şeyi bilmenizi istiyorum.Herkes buradayken açıklamalıyım.Bay Satlin ile bir sorun yaşadık Kırım Türkleri olarak.Şuanda sonumuz belli değil yani en azından bu çatı altında benim belli değil.Zor bir karar vermek zorundayız.Evet belki saklana bilirim ancak bu yıllar süremez.Yani saklanmak, yapamam bunu.Lütfen sözümü bitirmeme izin verin.Büyük bir savaş geçirdik ülke ve Dünya olarak.Bunun sonucunda elbette insanlar bir takım bedeller ödeyecek biliyorum.Bu plan doğrultusunda ne olursa olsun Rusya'da kalacağım.Kaçmak, gitmek yok!Borsi de geldikten sonra beraber meclisin önüne çıkacağız.Bay Staline durumu anlatacağız.Sonuç ne olur bilinmez.''dedi bir çırpıda.Gitmeyecekti, gitmeyecektik demek.Biliyordum onun fıtratında kaçmak yoktu fakat...

''ya korkulan olursa Cemil''dedi Tina birden.Yine tüm gözler Cemil de toplandı Cemil ise bana bakıyordu

''işte o zaman, o zaman herkes hayatına kaldığı yerden devam eder''dedi.Bu sözler banaydı.O olmazsa artık yaşayamayacağımı bilmiyormuş gibi...

''bu imkansız, bu yaptığın delilik.Sen resmen arının kovanına çomak sokuyorsun''dedim oturduğum sandalyeden kalkarak.

''sen teslim olmaya gidiyorsun Cemil, ölüme''dedim son kelimemi fısıltıya dönüştürerek.Onu daha yeni buldum bu kadar çabuk kaybedemem.

''Anya sakin ol''dedi kalktığı sandalyeden bana doğru gelirken

''Anya haklı Cemil izin vermem böyle bir şeye''dedi Ayşe Hanım.Cemil artık iyice bunaldı olduğu yerde durup bağırmaya başladı

''yeter!Kimse beni düşünmüyor!Ben kaçarak asla yaşayamam.Tek bildiği bu hayatta askerlik ve babamın toprakları.Şimdi siz bir daha düşünün nereye kadar kaçabilirim hanımlar''dedi ve salondan çıkıp gitti.Biz evin tüm kadınları ise sadece bakakaldık.Bir bakıma haklıydı bizim ona önerimiz aslanı kafese kapatmaktı ama bilmiyorduk ki aslan o kafesten memnun mu?Şiddetle sarsılarak yere düştüm.O gidecekti ve herkes emindi ki Stalin asla Cemil'i affetmeyecekti.Bu resmen intihara yürümek.

''tamam Anya sakin ol!Hadi gel odana çıkalım''dedi beni yerden kaldıran Tina.Tüm yükümü ona vererek odama çıktım.

''Tamam Anya sakin ol artık.''dedi Tina ben susmak bilmeyince.

''Nasıl sakin olurum nasıl?O ölüme bu kadar hızlı yürürken''dedim ellerim ile başımı tutarak.

''bak ne yapacağımızı bilmiyorum ama şanslıyız ki Boris hala ortada yok.''

''bu neyi değiştirir ki?Sadece biraz zaman o kadar''

''aklını kullanırsan başka şeylere de yarar''

''ne gibi?''

''biraz aklını kullanırsan onu ikna edebilirsin.Ne bileyim en azından yıllarca ya da gittiği yere kadar burada kalırsınız.Daha iyi bir fikrin var mı ya da ?''dedi Tina karşımda müthiş planıyla gururlanarak.Aslında haklı olabilirdi.

''bu, bu iyi bir fikir''

''tabiki de iyi bir fikir.Artık gerisi sana kaldı''dedi ve odadan çıkıp gitti.Evet onu ikna edebilirim, yani sanırım aslında denerim desem daha iyi.