දෙවන , තුන්වන , සතර වන දිනෙත් ඔහු එහි පැමිණියා මල් කඩන්න. ඔහු ගසට හානියක් නොවන්නට යි මල් නෙළුවේ. ඔහු බොහොම ප්‍රවේශමෙන් ගීයක් කියමින් මල් නෙළුවා.
ඒ ගීය දිව්‍ය අමෘතය මෙන් උනා. ජන්කුක් සැමදාම සැඟවී සිට ඔහු මල් නෙලන අයුරු බලා සිටින්නට පුරුදු උනෙ කෙමෙන් කෙමෙන් ඒ සුරදූතයා ඔහුගෙ හුදකලා දිවියේ ආලෝකය වද්දී. ඔහු සෑම දිනකම ඔහුගෙ නිවසට පැමිණෙන සුරදූතයා වෙනුවෙන් මල් වැව්වා. වටිනාම මල් වැව්වා.
"දෙවියනේ මේ මල් ගොඩක් සුන්දර යි"
සුරදූතයා හැමදාම සතුටු වෙනකොට ඔහු දෙස සැගවී බලා සිටි ජන්කුක් සිනා උනා.
"ඔබ තරම් නැහැ"
ජන්කුක් තනිවම මිමිණුවා. ඔහු දැනගෙන සිටියා ඔහුට කිසි දිනෙක සුරදූතයා හමු විය නොහැකි වග. ඔහුට කිසි දිනෙක් ඔහුව අයිති කර ගත නොහැකි වග. නමුත් ඔහු ප්‍රේමයෙන් බැඳුණා. ඔහගෙ සුන්දරත්වයට , ඔහුගෙ දඟකාර කමට , ඔහුගෙ සිනාවට , ඔහුගෙ කටහඩට ජන්කුක් පෙම් බැන්දා.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
