Pamiętnik gimnazjalistki- po co żyć?

A nie mówiłam?

22.02.23r.

Cześć hej, o ile ktokolwiek to jeszcze czyta.
Chyba ostatnio wspominałam, że wrócę za jakieś 4 lata. And here I am.
Czy mogło być gorzej? Mogło. Licencjatu nie skończyłam, z impetem skończyłam poprzedni związek i urwałam kontakty.
I'm free... not exactly.
Skąd ten inglisz? A stąd, siedziałam i obsługiwałam klientów w dwóch językach i tak mi zostało. Czy zarobki są git? Nie są!
Od początku.
Ekhm.
Kochany pamiętniczku,
Lat temu prawie trzy poznałam mężczyznę swojego życia. Zapytasz zapewne: „a który to już z rzędu". Tym razem ten jedyny, jesteśmy zaręczeni i, uwaga werble, mamy dziecko. Synka. Ma 4 miesiące. I jest moim oczkiem w głowie.
Siedzę na macierzyńskim i szlag mnie trafia, wiesz, że nie usiedzę na tyłku choćbym chciała. Pójdę do pracy choćby z dzieckiem pod pachą.
Sprawy rodzinne? 2,5 roku nie mieszkam ani z mamą ani z dziadkami. Mama nadal działa mi na nerwy, jest dość „wygodna". A tata? Siedział w pierdlu już kilka razy, uciekł za granicę i tak mu się wiedzie. Ma syna, 6 lat chłopak w maju skończy. Czy jest dumny? Cholera go wie, nie trafisz.
Nie palę, piję bardzo, bardzo rzadko i malutko bo się szybko upijam. Wchodzę w wielkie konflikty, m.in. z teściem, który niemiłosiernie mnie irytuje.
I tak to się żyje na tej wsi.
Mój facet, cóż, lekko nie było, ale jest moim niebem na ziemi. Piszę to w pełni świadomie, żeby nie było, że jestem ślepo zakochana. Serio. Dwoi się i troi, żeby nam było dobrze, czuły, kochający, idealny (by był, gdyby nie krył tego, co myśli, za dużo wymagam).
A właśnie, byłabym zapomniała. Okazuje się, że moja rzekoma „depresja" to taki troszkę ślepy strzał. Jest zgoła inaczej. Mam nerwicę lękową, może inaczej, zespół zaburzeń lękowych - znaczy to tyle, że strach mnie paraliżuje. Wszystko co się działo wcześniej, to tylko mój strach. Poza tym tez wiem jak umrę. Jeśli dostanę udaru, mogą nie zdążyć mnie uratować - tętniak. Oby tylko nie pękł. Mam dla kogo żyć.
Po co do Ciebie wróciłam? A ja wiem...
Chyba, żeby Ci powiedzieć, że wszystko jest nareszcie jak być powinno.
Co będzie dalej?
Czas pokaże.

K.