Koro girer.)
KORO
Ölüm döşeğindedir şimdi eski sevda
Ve mirasçısı olmayı bekler yeni sevgi;
Uğrunda ölmek bile istenilen o güzel,
Güzel değildir artık Juliet'in yanında.
Romeo yeniden sever, bu kez sevilir de, Büyülenmiştir çekici bakışlardan eskisi gibi; Oysa Juliet, yakınır görünmek ister düşman diye Aşkın tatlı yemini çalan o korkunç oltalardan;
Ve Romeo sunamaz sevgisini, aşk yeminlerini Bilinen aşk diliyle düşman sayıldığından.
Kız da gönlünü kaptırmıştır ya, imkânları daha az, Bu ilk sevgilisiyle bir yerde buluşamaz.
Ama sevgi güç verir, zamansa imkân
Büyük engellerde bulur, büyük hazzı insan.
(Koro çıkar.)
Önoyun
1. Sahne
(Capulet'lerin bahçesi yanında bir yol.)
(Romeo girer.)
ROMEO
Nasıl gidebilirim yüreğim buradayken?
Geri dön, toprak gövde, dön de bul yüreğini.
(Duvara tırmanır, bahçeye atlar.)
(Benvolio ve Mercutio girerler.)
BENVOLIO
Romeo! Kuzenim! Hey Romeo!
MERCUTIO
İnan ki yatmaya gitmiştir, akıllıdır o.
BENVOLIO
Bu yana doğru geldi, atladı bahçe duvarından,
Sen de seslensene Mercutio.
MERCUTIO
Hayır, ben onun ruhunu çağırayım.
Romeo! Uçarı gönül! Çılgın! Tutkun! Âşık!
Bir "ah" biçimine gir de öyle çık karşımıza;
Yeterli bir kafiye düşür bana!
"Heyhat!" diye bağır, "yavrum"la "kumrum"u eşle! Sırdaşım Venüs için hoş bir söz söyle!
Hani bir şiir vardır, genç okçu Cupidon'un
Şaşı oğlu ve mirasçısı cuk oturttuğu için okunu hedefine Kral Copheteau sevdalanır bir dilenci kızına,
Gülünç bir ad tak işte ona.
İşitmiyor, kımıldamıyor, gelmiyor şuna bak!
Bir de şu ölen maymunun ruhunu kaldırsak!
Ey ruh, Rosaline'in parlak gözleri için gel,
O yuvarlak alnı ve kızıl dudakları,
Biçimli ayakları, düzgün bacakları, oynak kalçaları Ve kalçalarına bitişik yerleri için gel;
Gel, ey ruh, olduğun gibi, görün bizlere. BENVOLIO
Söylediklerini duyarsa, çok kızar sana. MERCUTIO
Bunlara kızmaz o. Onu kızdırır ancak
Sevgilisinin minik odasında garip bir ruh kaldırmak; Kız onu yatıştırıp büyüleyinceye kadar
Ayakta bırakılırsa, işte o zaman kızar.
Ee buna da kızılır hani!
Oysa benim ruh çağırmam hem dürüst, hem akıllıca Uyandırıyorum onu sevgilisi adına.
BENVOLIO
Gel, o şu ağaçlar altına saklanmıştır
Yoldaşlık etmek için huylu geceye,
Kör olduğundan aşkı, en çok karanlığa uyar.
MERCUTIO
Aşkı körse eğer, bulamaz hedefini,
Bir şeftali ağacının altına oturmuştur şimdi;
O çeşitten bir meyve olmasını diliyordur sevgilisinin, Benzetirler ya hani hizmetçi kızlar,
Gülüşüp konuşarak şeftaliyi.
Ah Romeo, sevgilin şöyle bir açsa da günebakan gibi, Yeseydin sen de yemişini.
Romeo, iyi geceler! Yatağıma gidiyorum ben,
Bu kadar soğuk bir yer döşeğinde uyuyamam. Gidiyor muyuz, hadi?
BENVOLIO
Gidelim ya, aramak boşuna bulunmak istemeyeni
(Çıkarlar)
