6. Sahne
(Rahip Lawrence'ın hücresi.)
(Rahip ve Romeo girerler.)
RAHİP LAWRENCE
Tanrım bu kutsal sözleşmeyi iyi karşılasın,
Sonra bize keder verip hışmına uğratmasın! ROMEO
Amin, amin! Ne dert gelirse gelsin başıma,
Onu gördüğüm kısacık bir anın sevincine,
Bil ki bu keder denk olamaz.
Kutsal sözlerinle sen bizi bir kez birleştir de
O aşk yutan ölüm, ne yaparsa yapsın bundan böyle, Yeter ki, ona, benim diyebileyim.
RAHİP LAWRENCE
Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar, Ölümleri olur zaferleri,
Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi.
En tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir,
Aynı tat isteği, iştahı köreltir.
Onun için, ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin, Hedefe hızlı giden, yavaş kadar geç varır.
(Juliet girer.)
İşte geliyor küçük hanım da. Böylesine hafif ayakları
Zedeleyebilir mi ömrün dikenli yolları!
Oynak yaz havasında yorgun argın sallanan
Bir örümcek ağına asılsa bile
Yine düşmez sevdalı insan;
Öylesine hafiftir aşk denilen kuruntu.
JULIET
Kutsal pederimin akşamı hayırlı olsun!
RAHİP LAWRENCE
Romeo, ikimiz için de sana teşekkür edecektir, kızım. JULIET
Ona da iyi akşamlar. Ama, teşekkür niye?
ROMEO
Ah, Juliet! Eğer senin mutluluğun da
Büyükse benimki kadar,
Benden ustaysan onu söyleyip anlatmada
Bizi saran havayı tatlandır soluğunla.
Bu güzel buluşmadan duyduğumuz sevinci
Açıklasın bir bir müziğin zengin dili.
JULIET
Hayal gücü, sözden çok tözüyle zengin olduğundan, Özüyle övünür, sözüyle değil;
Dilencidir ancak servetini sayanlar;
Benim sevgimse öyle büyüyüp çoğalmış ki, Varlığımın yarısını bile saymak gelmez elimden.
RAHİP LAWRENCE
Bitirelim şu işi, gelin benimle!
Hem bağışlayın, yalnız kalamazsınız, İkinizi birleştirinceye dek kutsal kilise.
(Çıkarlar.)
