21

Bölüm 6 - Ölümü Hisset

Ayak sesleri yaklaştıkça umutsuzca kılıcımı sıkıyordum ama bu işe yaramayacaktı.4 kişilerdi hepsini teker teker öldürmem imkansızdı.Saniyeler kalmıştı ayak sesleri yaklaşıyordu,yapabileceğim hiçbir şey yoktu ölecektim.Umutsuzlukla akan gözyaşlarımı siliyordum ve terli ellerimle kılıcı çok sıkı bir şekilde tutuyordum.

Tam üstümdeki girişten sesler gelmeye başlamıştı.Bir ses otoriter bir şekilde konuşmaya başladı onun Angela olduğunu anlayabiliyordum.Bir kahkaha attı "Bu 21 benim sadece ben girip öldüreceğim." sesindeki korkusuzluğu hissedebiliyordum ve çok korkuyordum.

Girişin önündeki yaprakları ve dalları kaldırıyorlardı,sonum gelmişti bunu kalbimde hissedebiliyordum.Umutsuzca arkamdaki soğuk duvara soluk bedenimi yasladım,korkudan akan gözyaşlarıma engel olamıyordum.Kılıcımı iki elimle kavradım ve derin bir nefes aldım.

Girişten gelen ışık neredeyse tüm mağarayı aydınlatıyordu,gölgeler tam önümde belirmişti.Saçma bir şekilde gözükmemek için kendimi tamamen duvar yasladım.Korkum daha da artmıştı,gözyaşlarım bir yaranın durmak bilmeyen kanı gibi akıyordu,yüzümdeki umutsuzluk berbattı.

Tam o sırada yukarıdan iki ayak sarktı,yavaş yavaş aşağıya iniyordu.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu,gözyaşlarım daha sıcak ve daha can akıcı akıyordu,Ölümü tüm vücudumda hissettim.

Angel bir anda sarkarak önüme düştü ve hemen ayağa kalktı.Elinde iki tane uçları parlayan kılıç vardı,etrafa tehditkar bakışlarla bakıyordu.Hiç ses çıkarmıyordum,korkudan elim titriyordu,gözyaşlarım aynı şekilde akmaya devam ediyordu.Ona saldırıp sonra inen herkesi öldürebilirdim belki de ama yapamazdım.Ne olursa olsun Angel beni çocukken oynatan tatlı kızdı.

Derin düşüncelere daldığım sırada Angel arkasını döndü.Siyah teni ve renkli saçları onu bir katil gibi göstermiyordu.Bana baktı,kılıçlarını saldırı için hazırladı.Ben de umutsuz gözlerle ona doğru baktım,gözlerimden akan yaşlar daha da çoğalmıştı.Korkumu gizleyemiyordum.

Angel kılıcını bana doğru uzattı,gözleri dolmuştu bunu görebiliyordum.Bunun üzerine gözlerimi kapattım,başımı duvara yasladım ve ölmeyi bekledim.Bir süre sessizlik etrafa hakim oldu ve birden Angel çok ciddi bir şekilde "Aptallar burada kimse yok,kaçmış galiba hadi gidelim." bu sözleri söylerken sesindeki mutluluğu hissetmiştim.

Angel yukarıdan uzan elleri tutup mağaradan çıktı ve grubuyla birlikte oradan uzaklaştı.Gözlerimi açtım ve derin nefes alıp verdim.Girişi tekrar kamufle etmem gerekti bu yüzden şoku üzerimden atıp üstümdeki girişin yanlarındaki otları ve dalları girişin üstüne koydum,çok az ışık vardı etraf nereyse zifiri karanlıktı.

Diz çöktüm,düşünmeye başladım.Angel bana acımıştı benim hayatımı kurtarmıştı.Geçmişin bir öneme yaramayacağını hep düşünürdüm ama Angel bu hareketiyle beni yanıltmıştı,iyi ki de yanıltmıştı bu muhteşemdi.Ona bir şekilde teşekkür etmem lazımdı ama bunun için vakit vardı.

O kadar şey yaşamıştım ki aç olduğumu unutmuştum.Bir şeyler yemem gerekiyordu yoksa açlıktan bayılacaktım.Mutfağa doğru yöneldim,taştan yapılmış mutfak tezgahının üstünde çok az da olsa et vardı.Elime aldım ve o kadar hızlı yemeye başladım ki dakikalar içinde et bitmişti,midemin dolduğunu hissediyordum.

Başımı hemen arkamdaki soğuk ve düz olan duvara yasladım.Sağ kolumdaki bileğim 2 kere titremişti,üstünde 00:09:28:20 yazısı artık beni rahatlatmıyordu.O yazıyı sıfırlamalıydım çünkü artık ne kadar kolay ölebileceğimi biliyordum.Bu yüzden 9-10 tane avcı öldürmem gerekliydi ve bunu gecikmeden yapacaktım.Kararımı vermiştim,yarın bir korkak gibi saklanmak yerine dışarı çıkıp avcı avlayacaktım.

Kılıcımı ve okumu hazırladım sabah kalktığımda onları hazır bir şekilde alıp çıkacaktım.Yarın bugünden daha da zorlu olabilirdi,ne olursa olsun en kötü sonucu göze alarak yolla çıkacaktım bu yüzden hiç korkmuyordum.

Bu kadar şeyin sonrasında üzerime çöken ağırlık gözlerimi kapatmaya zorluyordu.Artık uyumam gerektiğini biliyordum.Üstümdeki rengi solmuş biraz yırtılmış giysiyi çıkardım,vücudum temizdi üstünde yara yoktu sadece sağ kolumdaki ne anlama geldiğini ve nasıl olduğunu bilmediğim dövme vardı,değişik bir şekildi.Bunu yıllardır merak ediyordum ve hiç bir mantık üretememiştim.Şimdi de bunun üzerine düşünmenin saçma olacağını bildiğim için kafa yormadım ve kendimi yatmak için o konforsuz eski yatağa kendimi bıraktım.

Biraz oyalandıktan sonra uyku tüm bedenimi ele geçirmişti...