"Shuhua, hastaneye gitmek istemediğinden emin misin? "
Miyeon arkadaşının kestiği parmağına peçete tutarak bastırıyor, Tzuyu gördüğü kandan dolayı ağlıyor, Sana ise sinirden bağırarak bir şeyler konuşuyordu.
"Onun yüzünden mi Shuhua? O yüzden mi dalgınsın hala böyle? Sana onu unutmanı söyledik, kendimiz için mi söyledik? "
Shuhua onun için endişelenen arkadaşını daha fazla sinirlendirmemek için susuyor ve parmağını izliyordu. Küçük bir sıyrık olsa çok umursamazlardı ama Shuhua sanki hissetmezmiş gibi kesmişti parmağını.
"Tabii ya, tabii... "
Sana mutfaktan çıkıp salona gitmiş ve sehpanın üzerinde duran telefonu almıştı. Geri geldiğinde elinde tuttuğu telefonu sallayarak konuştu. Bu sefer sesi daha kısıktı.
"Hala mesaj atıyorsun değil mi ona? Lafımızı dinlemiyorsun ki. "
Sana şifreyi açacakken atılan Shuhua yüzünden kanaması durmaya başlayan parmağı tekrar kanamaya başlamıştı. Bu sırada Shuhua telefonunu almıştı.
"Eşyalarıma dokunamazsın Minatozaki Sana! "
Sana'ya ilk defa bağıran bu kız mutfaktaki herkesi şok etmişti, kendisi hariç. Özgüvenli bir şekilde karşısındaki kadına bakıyordu.
"Hey, Shuhua! Bu kadar abartma, hepimiz senin için endişeleniyoruz! "
Başından beri susan Miyeon, arkadaşının bu saygısızlığına karşı sessiz kalamamıştı. Gözleri dolan Sana, Shuhua'ya gülüp mutfaktan çıktı. Sertçe kapanan kapı sayesinde evden çıktığını da anlamışlardı. Shuhua'nın boş bakışları geri gelmiş, tekrar kanamaya başlayan parmağını seyrediyolardı.
"Bu yaptığın onu ne kadar kırdı farkında mısın Shuhua? "
Shuhua boş bakışlarını bu sefer Miyeon'a çevirmişti.
"Çok mu kolay sanıyorsunuz? Ölmeden unutmayacağım onu tamam mı? Rahat bırakın artık beni. "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
