[ My Lost Angel ]

[14]

سر کلاس نشسته بود و تلاش میکرد نکته های درس رو کنار کتابش بنویسه .

اما برخلاف فلیکس که به سختی مشغول نکته نویسی بود ، پسری که کنارش نشسته بود ، با آرامش نقاشی میکشید .

با تموم شدن نقاشیش که چهره فلیکس بود ، لبخندی روی لبش نشوند و کتابش رو بلند کرد .

کتاب رو به سمت فلیکس گرفت تا پسرک نگاهش کنه ، اما فلیکس نگاهش رو مشغول معلم کرده بود .

برای همین به محض بلند کردن کتابش ، با صدایی آروم ، پسرک رو صدا کرد .

- فلیکس

با شنیدن صداش از سمت راست ، بالاخره نگاهش رو چرخوند و به هیونجین نگاه کرد .

وقتی چهره نقاشی شده خودش رو که با مداد ساده روی متن های درسی طراحی شده بود دید ، ناخودآگاه درس و کلاس رو از یاد برد .

فقط غرق نقاشی پسر شده بود ، از اونجایی که نمیدونست هیونجین توی نقاشی اینقدر استعداد داره ، کمی غافلگیر شده بود .

اما چیزی که بیشتر چشم هاش رو گرفته بود ، نحوه نقاشی پسر بود .

هیونجین جوری پسرک رو کشیده بود که به نظر میرسید مدلش یه الهه بوده . حتی کک و مک های صورت فلیکس رو به شکل ستاره های آسمون و کهکشان نقاشی کرده بود .

از اونجایی که سر کلاس بودن و نمیتونستن با صدای بلند حرف بزنن ، هیونجین بازم با صدایی آروم گفت

- خوب شده ؟
+ آره...خیلی قشنگه
- دوستش دار..

قبل از اینکه پسر جمله اش رو تموم کنه ، صدای معلم خانمی که درحال تدریس بود بلند شد و کلافه گفت

- هیونجین عزیزم ، اگه گوش نمیکنی برو بیرون
- ‏ببخشید

بعد از شنیدن معذرت خواهی پسر دوباره به تدریسش ادامه داد اما پسر قصد تسلیم شدن نداشت ، کلا علاقه ای به درس نشون نمیداد .

بی توجه به معذرت خواهی بی معنیش ، کتابش رو روی میز گذاشت و دوباره مداد دست گرفت .

بلافاصله کنار نقاشیش جمله ای نوشت و دوباره کتابش رو به فلیکس نشون داد .

- دوستش داری ؟

برخلاف هیونجین که سعی میکرد کمترین توجه رو از معلمش دریافت کنه ، فلیکس به کل حضورش توی کلاس رو فراموش کرد و با تن صدایی متوسط گفت

+ عاشقش شدم ، خیلی خوبه

هیونجین به محض شنیدن صدای بلند فلیکس ، کتابش رو روی میز گذاشت و به ظاهر خودش رو مشغول درس خوندن کرد .

اون لحظه اگر ازش میپرسیدن فلیکس رو میشناسه یا نا ، قطع به یقین جواب منفی میداد .

همون لحظه معلمی که از اظهار نظر غیرمنتظره فلیکس شوکه شده بود ، با تعجب به پسرک نگاه کرد و بعد از مکثی طولانی گفت