Day to night to morning, keep with me in the moment
I'd let you had I known it, why don't you say so?
Didn't even notice, no punches left to roll with
You got to keep me focused, you want it, say so...
မနက္ခင္းဝယ္ ေနေရာင္ကေသြးေလၿပီ။ ေဆာင္းနံ႔ေလေအးတို႔က တသုန္သုန္ မွန္ျပတင္းေပါက္ငယ္သို႔ တိုးေလၿပီ။ မနက္၇:၀၀ ဖုန္း alarmေပးထားသည္မို႔ Dojaက ေတးသီေလၿပီ။"ဟာ မ,ထခ်င္ေသးဘူးကြာ"
ေက်ာင္းဆရာေလး ကိုသွ်င္ရဲသြင္တစ္ေယာက္ ညည္းျပန္ေလၿပီ။ ေခါင္းရင္းမွ ဖုန္းအား ဆြဲယူ။ ဖုန္းalarmကိုထ ထိုင္ကာ ပိတ္ရင္း ၈:၀၀ Alarmျပန္ ေပးကာ ဆက္ေမွာက္ျပန္သည္။
ဒုန္း...
"အားးး"
ရဲသြင္တစ္ေယာက္ ေခါင္းျပန္အခ် သူ၏ ဦးေခါင္းႏွင့္ ကုတင္ ေခါင္းရင္းနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားကာ အီစလံေဝရျပန္ေလၿပီ။
"×ီးပဲကြာ၊ အဟင့္...×်ီး"
သူ႕ ခမ်ာ ေဒါပြပြျဖင့္ စက္ေတာ္ေခၚရျပန္ေတာ့သည္။"မသြားလို႔ကလည္း မျဖစ္ေသးပါဘူးကြာ၊ ျမန္ျမန္ လုပ္အုံးမွ"
ရဲသြင္တစ္ေယာက္ အထ၊ ဖုန္းကိုလည္း ေကာက္အကိုင္ ၈:၃၀ေက်ာင္းအတက္ျဖစ္ေနေလၿပီ။
"ရားးး ၈:၃၀ေနၿပီဟ ျမန္ျမန္"
ဒီလိုနဲ႔ ရဲသြင္ တစ္ေယာက္ သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ ထမင္ခ်ိဳင္းထည့္ျဖင့္ ကမန္းကတန္းျပင္ဆင္ အလုပ္႐ႈပ္ရျပန္သည္။ မိမိ သုံးေနၾက Toner, serumမ်ားလည္း မသုံးျဖစ္ေတာ့ Moisturizerတစ္ဘူးႏွင့္ sunscreenတစ္ဘူး ေကာက္သယ္ကာ မိမိ၏ ကားေလးဆီသို႔ ေျပးရေပေတာ့သည္။ယေန႔ တနလၤာေန႔ပင္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား တန္းစီၾကရေပမည္။ ရဲသြင္ကား အထက္တန္း ဇီဝေဗဒ ဘာသာျပ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ၁၀တန္း(A) ဇီဝခန္း၏ အတန္းပိုင္ဆရာ တစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။ ရဲသြင္ကား အသားဝါဝါ ႐ွမ္း-ဗမာစပ္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ေနဟန္ ေပါ့ပါးကာ ႏြဲ႕သေယာင္ပင္။ အေဝးမႈန္သမားပင္မဲ့ မ်က္မွန္ အထူႀကီးလည္း တပ္ထားရေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္မွန္ကိုင္းကာ ေခတ္ဆန္ဆန္ပါေပ။ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို မ်က္ကပ္မွန္ အျပာေရာင္ big eyesတစ္စုံလည္း တပ္ထားတက္ေပသည္။ ဆံပင္ကိုလည္း အေပၚလွန္ကာ ၿဖီးသင္ထားတက္ေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း အလယ္ခြဲကာ ေခတ္ဆန္ဆန္ေနတက္ျပန္သူ။ လူႀကီးလိုလို ကေလးလိုလို လူပက္တကား။
ေက်ာင္းသို႔ ကားဝင္လွ်င္ပင္ ေက်ာင္းassemblyကြင္းတြင္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား တန္းစီေနၾကသည္ကို ျမင္ရေလသည္။ လူစု၏ အေ႐ွ႕စူးစူး ဩဝါဒစင္ျမင့္တြင္မူ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးဆိုးဟု ဆလိမ္ျဖင့္ဆိုးေနသည့္ ေဒၚခင္မစိုးကို လွမ္းျမင္ရေလသည္။ မိမိ႐ွိရာ ေက်ာင္းဂိတ္ဝ ဘက္ကို မ်က္ေထာင့္ကပ္ကာ လွမ္းၾကည့္ေနမည္ဟုလည္း ထင္မိသည္။
ရဲသြင္လည္း မိမိ၏ Honda fitကား အျပာေရာင္ေလးအား ၇တန္းေဆာင္မ်ားနံေဘး ပိေတာက္ပင္ရိပ္တြင္ parkingထိုးကာ အထက္တန္းေဆာင္ အေပၚထက္သို႔ သုတ္ေျခတင္ေလသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူေက်ာင္းေနာက္က်သည္ဟု မဆိုသာေတာ့ေပ။ Assemblyေန႔ျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း မႀကီးဆိုး တစ္ေယာက္ကလည္း မိမိ၏ အက်င့္အတိုင္း ေလေပါေကာင္းေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ေရာက္႐ွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးကာ ဆရာ/မမ်ား နားေနခန္းတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေဆးဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ မနက္စာ မစားခင္ အရင္ဦးဆုံး လက္ေဆးကာ moisturizerနဲ႔ sunscreenလိမ္းလိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ မနက္စာစားေတာ့သည္။ ေက်ာင္းကို မိမိေရာက္ခ်ိန္မွာ ၈:၄၅ျဖစ္သည္။ ၁၀မိနစ္အၾကာ တြင္ေတာ့ မိမိလည္း မနက္စာစားအၿပီး နားေနခန္းသို႔ မိမိႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာမမ်ား တစ္စုက ဝင္လာၾကေလၿပီ။
"ဟာ ဆရာ၊ စားလွခ်ည္းလား။ က်ဳပ္ကိုလည္း ေကြၽးအုံးေတာ့္"
ျမန္မာစာဆရာမ ေဒၚမိမ္ႀကီး၏ အသံက်ယ္က်ယ္ပင္။ ဤသို႔ျဖင့္ ရဲသြင္လည္း ေခတၱမွ် စကားကိစၥေလေဖာင္ဖြဲ႕ကာ မိမိ၏ အတန္းသို႔ ဝင္ေလသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကား ယခုမွ ဘုရား႐ွိခိုးေနၿပီး အမွ်ေဝလကၤာဆိုေနၾကခ်ိန္ပင္။ ရဲသြင္လည္း အခန္းထဲဝင္ကာ မိမိ၏ ေနရာတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေသာ္ၿငိမ္းဆက္နဲ႔ စိုးရတီထြန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ပ်က္ကြက္စာရင္း၊ လူဦးေရစာရင္းစသည့္ "က"စာရင္းလုပ္ျခင္း၊ မင္ထည့္ျခင္း၊ White boardဖ်က္ျခင္းတို႔အား စီမံေလသည္။
YOU ARE READING
နတ်ဘုံသာလော
Adventureဤဇာတ်လမ်းသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးကွန့်မြူးခြင်း သက်သက်သာဖြစ်၍ မည်သည့် လူ့အဖွဲ့အစည်း၊ နိုင်ငံရေး၊ ဘာသာရေးနှင့်မျှ ပတ်သက်မှု လုံးဝ(လုံးဝ)ကင်းရှင်းပါသည်။ တိုက်ဆိုင်မှုများ ရှိခဲ့ပါလျှင်လည်း တိုက်ဆိုင်မှုသက်သက်ဖြစ်ပါသည်။ "ဟမ် ဒါ ဒါက ဘယ်နေရာလဲ။ ငါ ဆုံးသွားတာ...