Jaeyun,Seonwoo ve Chulsoo Heeseung'ın yanına ilerlediler.
Jaeyun Heeseung'ın omzuna dokundu.
"Hey Hee naber?"
"İyi?Sen?"
"Bende öyle"
Seonwoo Jaeyun'un önüne geçti.
Heeseung'a sarıldı.
Heeseung da ona sarıldı fakat ne olduğunu çözemedi.
"Bir sorun mu var?"
"Heeseung...beni hatırlamadın mı?"
Seonwoo Heeseung'ın gözlerinin içine baktı.
"Çok özür dilerim seni tanıyamadım"
"Ben Seonwoo senim kardeşin"
"Benim kardeşim yok k-"
"Bende öyle düşünmüştüm hatta Chulsoo'da öyle fakat 7 kardeşiz ve hepimiz farklı yerlerdeyiz"
Heeseung'ın aklı çok karışmıştı onun bir kardeşi yoktu yani o böyle biliyordu.
"Bana kanıtlayabilecek bir şeyin varsa..."
Seonwoo düşündü fakat bulamadı kardeşlerine döndü.
Chulsoo
"Anlattığın korku hikayeleri"
"Onu nasıl hatırlasın Chulsoo?"
"Hatırlayabilir belki"
"Bana birazını söyleye-"
"7 çocuk bir cadı tarafından kaçırılıyordu hani"
Heeseung'ın saçları eski haline yavaş yavaş dönmee başladı.
"Sanırım..sanırım hatırlıyorum"
"EVET İŞTE BU"
"WUHU"
Dördü birden çok mutlu olmuşlardı.
Seonwoo
"Desenize kaldı 3 kişi..."
