-7 yıl sonra-
4 kardeş okuldaydı.
Sınıflarında oturup dersin başlamasını beklediler.
O sırada öğretmen içeri 2 kişiyle girdi.
Seonwoo ikisininde yüzüne baktı sanki tanıdık geliyordu.
"Merhaba ben Park Sunghoon"
"Merhaba ben Park Jongseong"
Seonwoo bu sefer emindi.
Onlar kardeşleriydi.
Onlarla konuşmak için teneffüsü bekledi.
-teneffüs-
Seonwoo Sunghoon ve Jongseong'un kolundan tuttu.
İki çocukta ne olduğunu şaşırmış Seonwoo'ya bakıyordu.
"Hey bir sorun mu var?"
"Sunghoon Jongseong beni hiç mi hatırlamıyorsunuz?"
Jongseong Seonwoo'nun yüzünün tüm ayrıntılarına teker teker baktı.
"Seonwoo?"
Seonwoo heyecanlanmıştı yoksa Jongseong onu hatırlıyor muydu?
"Evet?"
Seonwoo Jongseong'un saçlarına baktı rengi yavaş yavaş değişiyordu.
Fakat Sunghoon hiçbir şey anlamamıştı sadece onlara bakıyordu.
"Ben hala bir şey anlamadım ne oluyor"
Jongseong Sunghoon'a döndü.
"Sunghoon biz kardeşiz"
Sunghoon güldü.
"Sen ve Seonwoo olmalı değil mi ben değilim çünk-"
"Hayır sende öylesin"
"Ne?"
Sunghoon'un gözlerinden ne diyor bu? cümlesi anlaşılıyordu.
"Sunghoon şuan hiçbir şey hatırlamaman normal ben hariç hepiniz öyleydiniz çünkü"
"Saçma"
"Saçma ama öyle lütfen bana inan"
Sunghoon'un saçları hala maviydi hiçbir değişim yoktu.
Seonwoo ve Jongseong'un yüzü düştü...
