Güneş ışınlarının ağaç dallarının arasından süzülüp yarattığı ışık hüzmeleri.
Yaşadığını hissetmek için elinden geleni yapan müzisyen Jeongguk bir gece hayatını altüst edecek dövmeci Taehyung'la tanışır.
beklenilen bölüm geldi diyebilir miyiz?? diyebiliriz sanırım..
jeongguk'un ck çekimleri hatırına hemen atıyorum bu bölümü, umarım beğenirsiniz!! yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen
iyi okumalarr❤️🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ain't never felt this way can't get enough so stay with me
Jeongguk ilk defa bu kadar sakin hissediyordu.
Odasındaydı. Camı dışarıdaki kar fırtınası yüzünden sıkıca kapalıydı ama esen kuvvetli rüzgarın sesi kulağına ulaşıyordu. Kalbi yavaştı. Yavaş ama güzel, yavaş ama hoş ve huzur verici. Sahnedeyken olduğu gibi değildi ama Jeongguk artık kendi kalp atışından bile nefret eden halinden fazla uzakta hissediyordu.
Böyle güzeldi. Kulağına dolan rüzgar sesi daha birkaç gün önce odasında, kendi yatağında her bir noktasına dokunduğu Taehyung'un ağzından kaçan seslere karışıyordu. Ona yazdığı şarkıyı söylerken içi gülümseyen kahve gözlerini hatırlıyordu. Gitmiş olsa bile çarşafında bıraktığı ve bir türlü silinmeyen lavanta kokusu zihnindeki o boş, acımasız sesleri susturmaya yeter de artardı.
Parmaklarının arasındaki sigaradan bir nefes daha çekti ve dudaklarından sıyrılan dumanın uçuşmasını, yavaşça tüm odasına yayılmasını izledi. Taehyung da ona bu dumanı hatırlatıyordu. Hayatına bir anda girmiş, yavaş yavaş tüm vücuduna yayılmıştı. Önce aklını, sonra kalbini bulandırmış ardından içinde yalnızca o huzur veren ısıyı bırakmıştı.
Telefonunun çalmasıyla arkadan kısık seste açtığı şarkı kesildi ve Jeongguk elini uzattığı yere bakmadan telefonunu bulmaya çalıştı. Parmakları en sonunda titreyen telefonunu kavradığında yüzüne doğru tuttu ve gördüğü isim biraz önce sakinliğine bayıldığı kalbinin ritmini anında hızlandırdı.
Taehyung onu görüntülü arıyordu.
Jeongguk zaman kaybetmeden telefonu açtı ve Taehyung'un yüzünü görmek isteyeceğini tahmin ederek komodinindeki lambayı yaktı. Bu sırada odasını insanların gülüşleri, yüksek sesli bir müzik doldurdu. Gözleri ekrana ulaştığında bu sesin kaynağını fark etti, Taehyung evde değildi.
"Selam." dedi Taehyung. Gülümsüyordu. İçmiş olmalıydı çünkü yanakları hafifçe kızarmış, saçları dağılmıştı. Yüzüne doğru tuttuğu telefonu fazla hareketli olduğu için detayları seçmesini zorlaştırıyordu ama Taehyung'un fazla kalabalık bir bardan dışarı çıkmaya çalışıyor olduğunu anlayabilmişti.
"Selam güzelim." Jeongguk mırıldandı. Taehyung'un onu duyabildiğinden emin değildi çünkü yüzünde hiçbir ifade değişmemişti. Kalabalığın arasından kurtulmaya çalışmaya devam ediyor gibiydi, Jeongguk yanında olsaydı önden ilerleyip onun için yolu açabilirdi.
"Neredesin?" dedi Jeongguk yeniden. Taehyung sonunda dışarı çıkabilmişti, üstündeki kabana sıkıca sarılırken sırtını bir duvara yaslamıştı. Orada kar yağmıyordu, hava fazla sakindi.
