Wrath of Nature

CHAPTER 1

Nakatingin ako sa salamin habang sinusuklay ng aking ina ang aking puting mahahabang buhok.

" Ina, ano ba ang itsura ng mundo?" Tanong ko sa aking ina habang siya'y abala sa pagsusuklay ng aking mahabang buhok.

"Maganda," sambit niya habang nakangiti.
"Gusto kong makita ito, inay. Gusto kong paliparin ang aking mga pakpak at lumipad tulad ng ibon," nananabik kong sambit. Mula noong ako'y ipinanganak ng aking ina, hindi ko pa naranasan ang makita ang mundo.

"Ang mundo ay masyadong malupit para makita mo, anak," malungkot niyang sabi. Napabuntong-hininga ako. Gusto kong tumakbo tulad ng isang chita at lumipad tulad ng ibon at masaksihan ang paglubog at pagsikat ng araw.

"Pero bakit, inay? Pagod na pagod na ako sa pagkakulong sa kwartong ito. Gusto kong maranasan ang pagkakaibigan tulad ng nababasa ko sa libro. Gusto kong maging malaya, inay!" Sambit ko habang patuloy ang pag-agos ng aking mga luha.

"Ano ang nangyayari dito?" Sabat ni papa na biglang dumating at umupo sa aking kama

Namabuntong-hininga ang aking ina at niyakap ako, sumama rin si papa.
"Ginagawa lang namin ito para sa iyong kapakanan, aking mahal na Faye," mahinahong sambit ni ama.

"Hindi totoo 'yan, inay at ama! Ginagawa ninyo ito dahil sa kakaibang itsura ko! Hindi ninyo matanggap ang tunay na ako, pagsisisihan ninyo na mayroon kayong anak na may sungay at pakpak!" sigaw ko habang bumuhos ang ulan at nagkulog na para bang sinasabayan ang aking mga emosyon.

"Faye!" sigaw ni ina.
"Hindi totoo iyan, sa buong buhay ko hindi ko naramdaman ang pagsisisi sa pagkakaroon ng iyo bilang anak namin! Kaya pakikinggan mo kami, Faye!" sigaw ni ama habang lumalapit sa akin.

Humikbi ako sa mga sinasabi nila.
"Magiging maayos ang lahat," bulong sa akin ni ama habang unti-unting nahihimlay ako sa mahimbing na pagkakatulog.

                          .

Nagising ako dahil sa malakas na ingay. Ano ang nangyari!?
Sumilip ako sa pintuan ng aking kuwarto at nakita kong nagmamadali ang aking mga magulang. Anong nangyayari? Napahiga ako nang marinig ko ang pagsabog at kasabay nito ang pagkasira ng pader ng aking kuwarto. I was about to lumabas na sana, but naalala ko ang payo ng aking mga magulang na huwag lalabas kahit anong mangyari. Pero ito ang aking pagkakataon na makita ang mundo sa labas. I heard another pagsabog, kaya't tumakbo ako palabas at nadama ko ang napakalakas na kapangyarihan.

My eyes widened in shocked nang makita ko na ginagamit ng aking mga magulang ang kanilang mga kapangyarihan. I also noticed ang kanilang kalaban na nagtataglay ng malupit na dark energy. Sa gitna ng lahat ng ito, lumipad ako papunta sa kanila at nasaktan ang aking ina ng isang dark energy ball, causing her to suka ng dugo. Kumulo ang dugo ko at ang gusto ko na lang gawin ay pumatay.

"How dare you hurt my mother!" Galit na galit kong sigaw at nakita ko ang takot sa mga mata nila. "What are you doing here, Faye!?" Tanong ni ama with a mix of concern and galit.

"Faye hahahahahaha interesting," sambit ng babae. "Is this your child, Crio? or not?"

"She is my child, Veronica, my child," matigas na sambit ng aking ama habang hawak niya sa kanyang bisig ang aking inang walang malay. I was about to lumapit sa babae nang biglang may barrier na humarang sa akin. "Anong nangyayari, ama!"

"Go, Faye, fight your fate. Don't let darkness eat you. Go spread your wings, fly freely," sabi niya. And my father let out a genuine smile na nagpapaiyak sa akin.

"Hahahahahaha, you can't stop your fate, poor Faye. Hahahhahahahaah, soon you will be one of us," biro ng babae.

"No, she won't. Go to hell, bitch," sigaw ni ina na gising na. "Mother! Please let me in, I want to fight with my parents, with you, please!" I begged. Ngunit tumango siya at sabi, "No, fly, Faye. Don't let our sacrifices go to waste." Habang umiiyak, may ngiti siya sa labi. "It was our pleasure to meet you, our child," sabi nila habang nagcacast ng isang spell ang aking ina. Lumutang ako sa ere at tuluyan nang nawalan ng kontrol sa aking katawan. Habang nawawala ako sa kamalayan, nakita ko ang aking mga magulang na ngumingiti.

In a flash of light, I regained consciousness in a dark, eerie place. The woman, Veronica, stood before me, surrounded by a group of menacing figures. "Welcome to your new life, Faye," she sneered.

Anger surged within me as I realized the gravity of the situation. I summoned my powers, my wings spreading wide, ready for battle. "You will not corrupt me! I will fight against your darkness!" I declared with determination.

The enemies charged towards me, their dark energy crackling in the air. I dodged their attacks, swiftly countering with bursts of light and energy. The clash of powers echoed through the chamber as I fought with all my might.

I could hear my mother and father's voices in my mind, urging me to stay strong. Their love and sacrifices fueled my resolve. I unleashed a wave of energy, sending the enemies flying backward.

Veronica, filled with rage, launched a powerful dark energy blast towards me. I summoned all my strength and formed a shield of light to deflect the attack. The impact sent shockwaves through the room, causing debris to scatter.

With a surge of adrenaline, I charged towards Veronica, my fists enveloped in radiant energy. Blow after blow, we exchanged powerful strikes, each fueled by our opposing forces.

As the battle raged on, I could feel the darkness trying to seep into my being. But I fought back, channeling the love and light from my parents. Their spirits were with me, guiding me in this ultimate showdown.

In a final act of defiance, I unleashed a concentrated beam of pure light towards Veronica. The beam pierced through her defenses, engulfing her in a blinding explosion of energy.

Silence filled the chamber as the dust settled. I stood there, panting, my body covered in scratches and bruises. Veronica lay defeated, her dark energy dissipating into nothingness.

With a mixture of relief and sorrow, I looked around the room, realizing that this battle had come at a great cost. But I knew that my parents' sacrifices were not in vain. I had fought for love, for light, and for the chance to forge my own destiny.