BULLET BLADE

1

Z

အေလ့အက်င့္ေပးၿပီးသားလူအတိုင္း ဘတ္ဟြၽန္းရဲ့မ်က္ခြံေတြက နံနက္၅နာရီအတိမွာ ကြက္တိပြင့္ဟလာခဲ့၏။အရင္ကလို မိုင္းေပါက္ကြဲသံေတြ ယမ္းနံ႔ေတြနဲ႔ျပည့္မေနတဲ့ နံနက္ၪီးစအခ်ိန္က ဘတ္ဟြၽန္းဘ၀သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ ဆူညံသံေတြမရိွဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ႏိုးထလာရတဲ့နံနက္ခင္းပင္။

ေနရာခ်ေပးထားတဲ့အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာအပိုအေနနဲ႔ပါလာတဲ့အခန္းထဲကျပတင္းေပါက္ငယ္ေလးက ဘတ္ဟြၽန္းအတြက္ကေတာ့နိဗာန္ပင္။ေမွာင္ရိပ္သန္းေနေသးတဲ့နံနက္ခင္းျဖစ္ေနေပမယ့္ အခန္းအျပင္ဘက္ကကြၽတ္စီစီနဲ႔လႈပ္ရွားသြားလာသံေတြေတာ့ၾကားေနရ၏။

ျပတင္းေပါက္ေသးေသးေလးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့အခန္းငယ္ေလးထဲ အေအးဓာတ္ေတြလ်ွံက်လာတာသိသိသာသာ။ယမ္းနံ႔ေတြမပါဘဲ ရႈရိႈက္ရတဲ့ေလထုက ခါတိုင္းထက္ပိုလတ္ဆတ္ေနခဲ့သည္။

ဖ်င္ၾကမ္းအိပ္ယာေလးကိုစနစ္တက်ေခါက္သိမ္းလိုက္ၿပီးဘတ္ဟြၽန္း အလုပ္စ၀င္ဖို႔စတင္ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။သန္႔ရွင္းေရးျပဳမူဖို႔ရန္ အလုပ္သမားတန္းလ်ားေနာက္ဘက္မွ အမ်ားသံုးေရတြင္းႀကီးဆီထြက္လာခဲ့သည္။

ေဆာင္းတြင္းျဖစ္တာမို႔ျမဴေတြအံုမိႈင္းေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အရိုးထဲထိစိမ့္၀င္လာတဲ့အေအးဓာတ္က ဘတ္ဟြၽန္းရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို တုန္ယင္သြားေစသည္။
ဘတ္ဟြၽန္းနီးတူ အလုပ္လုပ္ဖို႔စတင္ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ့လူေတြက အမ်ားသံုးေရတြင္းႀကီးနားမွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား။

"အသစ္ကေလးလား"

ဂ်ပန္ရိုးရာ၀တ္စံုကို၀တ္ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးႀကီးက မ်က္ႏွာသစ္ရင္း ေရတြင္းနားတိုးကပ္လာတဲ့ဘတ္ဟြၽန္းကိုဂ်ပန္စကားျဖင့္ လွမ္းေမးလာခဲ့သည္။ငယ္ငယ္ကတည္းကဂ်ပန္ေတြအုပ္စိုးတဲ့ဒီလိုအေရးခင္းအေျခအေနႀကီးမွာႀကီးျပင္းေနလာခ​ဲ့ရတာမို႔ဘတ္ဟြၽန္းကကိုရီးယားေသြးစစ္စစ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ဂ်ပန္စကားေတာ့ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေျပာတတ္ေသးသည္။

"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"

ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးႀကီးကဘတ္ဟြၽန္းဆီကျပန္ေျဖသံရၿပီးေတာ့ဘာမွေတာ့ဆက္မေျပာေတာ့တာေၾကာင့္ဘတ္ဟြၽန္းကိုယ္လုပ္စရာရိွတာကိုပဲစတင္လုပ္ေဆာင္လိုက္သည္။