BULLET BLADE

6

Unicode

ရေဒီယိုဆီကလာတဲ့ သီချင်းသံဟာတဂျစ်ဂျစ်နှင့်လည်ကာလှည့်ပတ်နေသည်။ဆွေးမြေ့နေသည့်သံစဉ်ဟာ အခန်းအတွင်းစိတ်ငြိမ့်ညောင်းစေဖို့သာ ရည်ရွယ်ပြီးဖွင့်ထားဟန်တူပါသည်။နားထဲကိုရစ်ခွေနေတဲ့ဘီးကလေးလှိမ့်ဝင်လာသလို အသာအယာနှင့်ဂျပန်သံစဉ်တို့ဟာ တိုးဝင်လာသည်။ပြောင်လက်နေအောင်တိုက်နေရသည့် လက်ရာမြောက်တဲ့ဂျပန်ကြွေပန်းအိုးတွေဆီမှာ ဘတ်ဟျွန်းအရိပ်တောင်ပေါ်လုနီးနီးရယ်ပါ။

တကယ်တမ်းဆိုတခန်းလုံးကဘတ်ဟျွန်းနေ့တိုင်းရှင်းရလွန်းလို့ မှန်လိုတောင်ပြောင်လက်နေပါပြီ။တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုကတော့သခင်ကြီးကအမြဲခိုင်းပြီးဝင်ရောက်ဖို့မလွယ်ဘူးဆိုတဲ့သခင်ကြီးအခန်းထဲကိုတနေ့၃ခေါက်အနည်းဆုံးခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်သွားနေရသည်။

ဘတ်ဟျွန်းဝေယာဝစ္စပြုရတယ်ဆိုတာလည်းအိပ်ယာထချိန် မျက်နှာတိုက်သစ်ပေးရတာနဲ့ ထမင်းစားချိန်ပန်းကန်တွေဟင်းတွေသယ်ယူပေးရတာပါပဲ...တခါတလေဆို သခင်ကြီးခိုင်းတတ်တဲ့အသေးအဖွဲ့လေးတွေကို လုပ်ပေးရတာပဲရှိသည်။မဟုတ်ဘူးဆိုရင်လည်းဘတ်ဟျွန်းကပြန်ဖို့အမိန့်မရမချင်း အခန်းထဲမှာရှိတဲ့အရာဝတ္တုတွေကိုသန့်ရှင်းပွတ်တိုက်နေရတာပင်။

သခင်ကြီးကခြေထောက်ကိုသာထိခိုက်ထားပေမယ့်အရေးတကြီးမဟုတ်တဲ့ကိစ္စမျိုးတွေဆိုသူ့ဘာသာသူပဲလုပ်သည်။ဝှီးချဲပေါ်ကနေ အိပ်ယာပေါ် သူ့ဘာသာသူလုပ်နိုင်ရင်ပြောင်းသည်။မရမှသာဘတ်ဟျွန်းကိုလှမ်းခေါ်သည်။

ဘတ်ဟျွန်းကနေ့တဝက်နီးပါးအချိန်လောက် သခင်ကြီးအခန်းမှာအချိန်ကုန်နေရတယ်ဆိုပေမယ့်လည်းလုပ်စရာမယ်မယ်ရရမရှိဘဲ သခင်ကြီးနဲ့အတူ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းကြီးထဲ အချိန်ကုန်နေရတာပါပဲ...။

တခါတလေတော့ သခင်ကြီးကစာတွေဖတ်တတ်ပြီး...တခါတလေကျဂျပန်သံစဉ်တွေ..အနောက်တိုင်းအော်ပရာသံစဉ်တွေကိုနားထောင်လေ့ရှိသည်။လှုပ်ရှားမှုသိပ်မရှိတဲ့ဘဝကိုလည်းပျင်းရိဟန်မပေါ်ပါ။

တခါတလေကျ..လာဗင်ဒါပန်းခင်းတွေမြင်ရတဲ့ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုတဆုံးငေးနေတတ်ပြီးတခါတလေတော့လည်း အလုပ်လုပ်နေတဲ့ဘတ်ဟျွန်းကိုကြည့်နေတတ်ပါတယ်။