Stray kids Reaction

🐰11🐰

SENİ ARABADAN ATAR...

Daha akşam yüzüme gülen kişi şuan yüzüme nefret ile bakıyordu sanki. Yine bir suçum olmadığı halde suçlu olarak beni bulmuş ve anlayıp dinlemeden suçluluk damgasını yapıştırmıştı bana. Suçum sadece birisinin bana gülmesiydi.

Evet gülmesiyidi. Birisi ile sosyaleşsem ya da o kişinin yüzüne gülsem hemen kıskançlık krizleri tutardı ve buda büyük kavgalar etmemize yardımcı olurdu. Birkaç kez tedavi görmesini istedim çünkü biliyordum ki bu kıskançlıktan değil ayrıca da sinirden oluyordu. Ama dediğimi yanlış anlıyor ve konuyu değiştirerek "Beni deli olarak mi görüyorsun?" Diyordu. Bu kavgaların sebepleride açıkça barizdi. Küçükken ailesi onu istememişti nişanlandığı kadın onu aldatıp gitmişti. Daha sonrada benle sevgili olmuştu, beni kaybetmemek içinde beni kısıtlıyordu. Ama bilmiyordu ki ben onu asla bırakmazdım, bırakamazdım.

{Büyük harfler ile yazılanlar şiddetle bağırma anlamına gelir.}

Minho:" Neden bunu yapıyorsun y/n?! Sana kızmayı hiç sevmiyorum biliyorsun. Seni kırdığımda kendimi öldüresim geliyor ama sen beni buna zorluyorsun!"

Y/n:" Ben birşey yapmadım minho biliyorsun. Birisinin bana gülümsemesi seni bırakacağım anlamına gelmez. Seni ne kadar çok sevdiğimi sende biliyorsun."

Minho:" BENİ SEVSEYDİN BÖYLE YAPMAZDIN Y/N! SENİ KORUMAK İÇİN ELİMDEN GELENİ YAPIYORUM HER İSTEDİĞİNİ YERİNE GETİRİYORUM HER ZAMAN İLGİLİ DAVRANIYORUM AMA SEN?! SEN NEDEN BUNU BANA YAPIYORSUN!?"

Yine yapıyordu. En ufak bir meseleyi çok büyük bir tartışmaya çeviriyordu. Biri bana göz ucuyla baksa onu bile kıskanıyordu. Bu sevgi değildi, bu takınıtıydı. Çünkü böyle sevgi olmazdı.

Y/n:" Asil sen beni anlamak istemiyorsun minho! Birisi ile konuştuğumda bu seni aldattığım anlamına gelmez! Birisine gülümsediğimde bu seni bırakcağım anlamına gelmez! Lütfen artık bırak şu saçmalıkları!"

Minho:" Saçmalık?! Sevgime saçmalık mı diyorsun?!"

Y/n:" Sevginden kastedmediğimi sende biliyorsun."

Minho:" BİLİYORUM Y/N! SENDE BENİ BIRAKACAKSIN BİLİYORUM!"

Y/n:" Bağırma Minho!"

Beni anlamak istemiyordu. Ya da anlıyor ama güvenemiyordu. Kafamı ona çevirdiğim de gözleri dolmuştu. Direksiyonu sıkıyor ve dişlerini sıkıyordu. Gözlerinde endişe, korku, sevgi ve öfke hepsi karışık bir biçimde vardı sanki. Onu asla bırakmazdım ne yaparsa yapsın. Ne derse desin. Ama gerçekten tedavi görmesi şarttı.

Y/n:" Bak minho, bu dediğimi hep yanlış anlıyorsun ama tedavi görmen gerekiyo-"

Minho:" Sus y/n! Ben deli değilim anladın mı?!"

Y/n:" Sana deli demiyorum
Minho! Sadece bu olaylar tek kıskançlıktan meydana gelmiyor ikimizde biliyoruz."

Arabayı kenara çektiğinde ona bakmış ve ne oldu dercesine bakmaya başlamıştım.

Minho:" in arabadan."

Y/n:"Ne?"

Minho:" Sana in arabadan dedim."

Y/n:" minho delirdin mi? Dışarıda yağmur yağıyor."

Hızla kemerini çıkarıp dışarı çıktığında benim tarafıma yönelmişti. Ardından benim kapımı açıp sertçe kolumdan tutarak dışarı çıkartmıştı.

Y/n:" Canımı acıtıyorsun minho!"

Minho:" Madem benden rahatsız oluyorsun gidebilirisin."

Y/n:" Bunu nereden çıkarttın?!"