Uyandım , ve gökyüzüne baktım.
Gökyüzü, biraz hüzünlü..
Sonra etrafıma baktım.
Ağaçlar çiçek açmış.
Onlar yine umutlu..
Güneş ağaçtan umutlu.
Kuşlara baktım..
Onlar ise hâlâ telaşlı...
Unuttuğum bir şey vardı.
Evet ben kendime bakmayı unutmuştum.
Ben ne olmuştum peki?
Biraz bitiktim, biraz umutlu..
Biraz yalnızdım, biraz kalabalık..
Biraz durgundum, biraz deli dolu..
Ve içimde çokça hayal kırıklığı vardı.
Biraz daha baktım..
Bakmalıydım, çünkü bu kendime ilk bakışımdı..
Aslında ben kendime hiç bakmamışım.
Aslında ben kendimi hiç görmemişim.
Kendime bakarken, farkettiğim daha çok şey oldu.
Onca çabaya rağmen olmayan bir şeyler vardı gönlümde.
Neydi bu adını bilmediğim şey, neydi bu adını koyamadığım şey..?
Adını koyamamamın sebebi içimde birden fazla duygunun oluşuydu..
İçimde her haliyle kabul edeceğim biri vardı.
İçimde her yanlışıyla sevebileceğim biri vardı.
Kimdi peki bu kişi?
Beni bu kadar çok hayal kırıklığına uğratan kişi.
Kimdi peki bu kişi?
Beni yalnız bırakan, beni öksüz bırakan...
o yanımdayken kalabalık bir limandım halbuki.
O yanımdayken en mutlusuydum oysa o limanın.
İçimde tarif edemediğim bir boşluk vardı.
İçinde mahsur kalmıştım bu adını bilmediğim duygunun.
İçimde sayısız pişmanlıklar vardı.
Ama her şeye rağmen iyiki yaptım dediklerim de.
Seviyordum işte , çabaladım çok mu?
Evet çoktu.
Çünkü hiçbir yenilgim beni bu kadar harap etmemişti.
Çünkü hiçbir yenilgim beni bu kadar umutsuz bırakmamıştı.
Sevdim çok mu?
Evet çoktu .
Çünkü farkettiğim gerçekler canımı daha fazla yanmasına sebep olmuştu.
Çünkü birlikte oluşumuz sadece benim çabamlaydı.
Evet sevgim çoktu.
Ama artık çok olan çok şey var.
Pişmanlıklarımın çokluğu.
Umutsuzluklarımın çokluğu.
Yorulmuşluğumun çokluğu.
Ve artık bir şey yapamayışımın çokluğu...
Evet biliyorsun.
Ben seni sana sabahın köründe şiir yazacak kadar çok sevdim.
Ama sabahın köründe şiir yazacak kadar da çok kırıldım.
Artık sadece bekliyor olacağım.
Artık bir şeyler yapmak için takatim de kalmadı.
Artık bir şeyler yapmaya gururum da kalmadı.
Artık bir şeyler yapmaya yüzüm de kalmadı.
Ben kaldırabilirdim de bu gurursuzluğu,bu yüzsüzlüğü..
Ama benliğim o kadar güçlü değil artık.
Ve içinde bulunduğumuz savaşın kaybedeni ben oldum.
Sen ise kazananı..
Güzel savaştı, güzel bittim.
Söyleyecek çok şey vardı da,
Boşver anlamı kalmadı
Ama
Olsun güzel günlerdi.
Ama artık dünlerdi...
15.03.23~
