if you realy know me... (Niall horan) (Fanfictie)

26.

Ik keek naar de lift deur die langsaam dichtging. 

Niall stond erin hij had me zo net weer afgewezen.

Dit lijkt me genoeg aan leiding om voorgoed weg tegaan uit london en voor altijd blijven wonen in LA.

Ik heb het daar wel naar me zin.

En als ik genoeg geld heb, wat ik trouwens bijna heb door die talkshow kan ik terug naar NL om kim te halen.

Ik voelde steek in mijn buik en al snel ook een kost gevoel.

Ik rende terug naar mijn appartement, want ik stond een half uur te staren naar de lift en maakte de deur open.

Princess rende achter me aan en ik sloot de deur. 

Mijn gevoel was geen bedrog want al snel stond ik boven de wc.

Ik liep voorzichtig terug naar de bank en plofte neer.

Ik kreeg het best koud omdat ik alleeen maar op de bank tv zat te kijken, ik pakte een deken maar  terwijl ik opstond kreeg ik weer een kost gevoel.

Zo snel mogelijk rende ik naar de wc.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zo'n 2 uur later lag ik nog steeds op de bank inmiddels ben ik ongeveer zo'n 20 keer naar de wc rent om te kosten.

Ik voelde me heel erg zwak, zelfs te zwak om eten uit de keuken te halen zodat ik weer wat kon bij sterken.

Ik wacht wel tot mila thuis is.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Het gerommel in mijn maag werd maar niet minder.

Ik ben nu ik er aan denk, al een tijdje niet meer ongestelt geworden, maar een jaar geleden was ik 3 maanden lang niet ongestelt.

Maar ik lig nu nog steeds op de bank, mila is 1 uurtje thuis, en heeft net de dokter gebeld.

Ze zei dat ik nooit ziek was, dat klopt ik ben zelden ziek, en als ik ziek komt dat omdat ik verkouwden ben.

'Hier wat nog wat eten'  Mila kwam de keuken uit lopen met een broodje, ik had helemaal geen honger maar ik wou alleen maar aansterken.

'Dankje' Ik pakte het bord met de boterham aan en had hem met kleine hapjes op.

Toen ik het laatste hapje door mijn keel heen was, hoorde we iemand kloppen.

'Ik doe wel open' zei mila en stond op en liep naar de deur.

'Hallo, fijn dat u kont komen, kom binnen' dat was de dokter gok ik.

Er kwam oudere man binnen, ik ging voorzichtig rechtop zitten en groeten hem, hij groeten me vriendelijk terug.

'Waar kan ik je mee helpen ?' Vroeg de dr. swam. Volgens zijn naam kaartje.

'Ik kwam thuis en kreeg uit het niets heel erg buikpijn en buik krampen en vrijwel meteen daarna moest ik over geven. Daarna heb ik in die 2 uur daarna zo'n 20 gekost en was te swak om naar de keuken te lopen om eten te pakken zodat ik kon aansterken' 

'Uh oke, ik ga je buik en rug even onderzoeken en evactuweel een snelle ego maken met een mini ego apparaat die ik bij me heb'

'Oke' 

Dr. swam onderzoekte me en kon niks bijzonders vinden, daarna maakten hij zo als gezegt een mini/snelle ego.

'Ik heb goed nieuws of nouja slecht nieuws het is maar net hoe je het ziet' begon de dr. na de ego.

'Oh wat dan ?' Mila haalde de woorden uit mijn mond.

'Je bent zwanger' 

Mila keek me geschrokken aan. Mijn mond viel open.

'Echt waar ?' ik kan het niet geloven, ik wil geen kind. Nouja ik wil er wel een maar niet nu al, ik ben pas 18;o

'Ja gefeliciteerd !' dr, swam probeerde het nog goed te laten over komen.

'Bedankt dat u kon komen en haar kon onderzoeken maar ik denk dat ik even moet praten' Mila begeleide dr. naar de deur en deed hem opslot.

'Zwanger ?!' Mila kwam terug.

'Je heb ruzie met niall, hij gaat dit ook niet leuk vinden lu' Sprak mila tegen me.

'Straks is het niet van niall' Mila praten en praten, ik luisterde niet naar alles wat ze zei maar dit pikte ik wel op.

Straks is het inderdaad niet van niall, maar van niall. Dan stort mijn wereld nog verder in.

Dit kon niet, Dit mag niet, Dit wil ik niet.

'Kan je niall alsjeblieft sturen ?' Ik onderbrak mila, die nog steeds aan het praten was over wat als het niet van niall is geval.

Het MOEST weer goed komen met niall, want ik MOET ook praten met hem over de baby.

Het klinkt raar toch, Even praten over de komst van de baby.

Ik moeder...

Niall vader..

Hij wil een kind, maar ik denk niet van mij...

Maar ik ga apsoluut het kind niet laten weg halen, dat zou ik mezelf nooit vergeven...

Nooit.

Dit word nog een hell...