if you realy know me... (Niall horan) (Fanfictie)

40.

Gisteren heb ik het dus definitief uit gemaakt met Niall.

Ik heb geen zin meer om in Londen te zijn dus loop ik nu op het vliegveld van Londen met Jaiden en vertrek over een uur terug naar amsterdam.

Ik ga daar maar tijdelijk in een hotel en opzoek naar een apartementje.

Met niall heb ik eigenlijk niks afgesproken over Jaiden.

Ik zie wel hoe het loopt, ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik niet opneem als hij belt maar wel reageert op sms'jes en w'app'jes. You know.

Een half uur later zat ik in het vliegtuig.

'Is deze stoel bezet' Er stond een jongen met een dikke sjaal, zonnenbril en muts voor me.

Ik wist precies wie dit was, Niall.

De eerste keer dat ik hem ontmoeten was in het vliegtuig precies op deze manier.

Ik had hier totaal geen zin in en antwoorde dus niet.

'Niet dus, nou dan ik hier mooi zitten hea' Zei hij en ging naast me zitten op de legge stoel.

Ik pakte mijn tas deed hem on mijn schouder en stond op, haalde jaiden los uit zijn kinderstoel en klom half over niall heen en liep naar een stewardess.

'Zijn er misschien nog ergens 2 stoelen vrij?' vroeg ik aan der.

'Uh' Ze keek de eerste klas zittingen door.

'Ja daar' Ze wees naar de plek waar ik vandaan kwam.

'En een andere plek ?' Vroeg ik hoopvol.

Weer keek ze de eerste klas door.

'Nee' Antwoorde ze kort.

'En in de tweede klas misschien ?' 

'Het hele vliegtuig is overgeboekt, sorry mevrouw' 

Fijn nu zit ik de hele reis vast aan hem.

Zuchtend liep ik terug naar me plek, klom weer half over niall heen zetten jaiden terug in zijn stoeltje en ging er zelf naast zitten.

'Enne hoe gaat het met deze jongedame' vroeg niall toen we waren opgestijgt.

'Shut up Niall' fluisterde ik.

een tijdje bleef hij stil.

'Maar nu heb ik nog geen antwoord, hoe gaat het ?' 

'Niall als het moet spring ik uit het vliegtuig' dreigde ik.

'het spijt me' begon hij weer.

'Het maakt niet uit hoevaak je dat zegt, ik kom echt niet bij je terug hoor'

'Waarom maak je er zo'n punt van' 

'Nou misschien omdat het een punt is. De punt die er een einde aan maakt' 

~Niall Point of view~

Die worden raakte me diep.

Ik hoorde aan der dat ze het echt meende.

'Hoe kan ik het goed maken' ik wil geen ruzie met luna.

'Ik zei toch dat dit het einde was' ik had tranen in mijn ogen, maar gelukkig had ik een zonnenbril op waardoor je het zag.

'Kunnen we dan geen nieuwe zin maken?' Probeerde ik.

'Dat kan maar dat doen we niet' ze draaide zich om naar jaiden en speelde met zijn handjes.

'ik kom hiet nog op terug' zei ik en heb de rest van de reis gedacht hoe ik het weer goed kan krijgen met luna, ik bedoel ik ben toch niks voor niks straks in nederland ?!