if you realy know me... (Niall horan) (Fanfictie)

31.

OH MYN GOD, Ik heb justin bieber kaarten gekregen van mijn ouders, geen flauw idee hoe ze eraan zijn gekomen maar het ging zo: 'Hee mam en pap hier is mijn rapport' (ik had 6 onvoldoendes en ben dus gezakt ;o) 'Oh het ziet er niet zo goed he jade' Zegt mijn moeder 'Ja' zeg  ik. 'Eigenlijk hadden we een cadeau voor je, maar ik weet niet of we dat nog moeten geven. 'Ah geef het maar' Mijn moeder tegen me vader. 'Oke hier' Ik krijg dus een een doosje en ik maak hem open en ik zie 2 tickets voor justin bieber liggen !!! Ik hou van me ouders haha <3

Ik werd wakker onder een warme deken, ik hield mijn ogen nog dicht, ik was te moe om ze te openen.

Een mooie zangstem drong mijn oren binnen.

'Across the ocean, across the sea

Startin' to forget the way you look at me now

Over the mountains, across the sky

Need to see your face and need to look in your eyes

Through the storm and, through the clouds

Bumps on the road and upside down now

I know it's hard baby, to sleep at night

Don't you worry

Cause Everything's gonna be alright' 

Ik herkende dit liedje uit duizende dit is sinds ik mij kan herinderen mijn liefelings lied, Be Alright by Justin Bieber.

Toch opende ik mijn ogen, het eerste wat ik zag was een spier witte muur.

'Luna je bent wakker' Ik keek naast mij. Niall zat daar.

Ineens herinderde ik me wat er was gebeurd.

'Ga weg' Sprak ik tegen hem terwijl ik helemaal naar de andere kant van het bed schoof.

Ook had hij mijn hand vast die ik terug trok.

'Luna het spijt me' Begon hij.

'Nee niall ga weg' mijn hand wees naar de deur.

'Ik blijf hier bij jou' 'Als jij niet weg gaat dan ga ik wel weg' Zei ik.

Ik probeerde uit het bed te komen maar toen ik alleen nog maar met mijn benen naast het bed zat, zag ik dat mijn been in het gips zat en dat ik aan het infuus zat.

'Niall ga weg ik hoef je niet meer te zien' Ik tilde mijn zware been die in het gips zat in het bed.

'Ik vergeef je alles wat er met harry enzo is gebeurt' 'Ja ik zei toch al dat er niks was gebeurt' 

'Ja ik vergeef het je' Hij zat nu op het bed en niet meer in de stoel naast het bed.

'Maar ik vergeef het jou niet, als mijn kind door jou gehandicapt of een miskraam word door die klap zou ik je dat NOOOIT vergeven' Ik legde de na druk op nooit.

'Ik beloof dat het een gezond kind word' hij bleef praten op een rustige toon op tegen stelling tot mij.

'Nee niall, ga weg' Zei ik weer.

'Nee ik blijf bij jou tot dat het kind er is' sprak hij mij weer tegen.

'NIALL DAAR IS DE DEUR' weer wees ik naar de deur.

'Ik zei toch dat ik niet ging' Oke nu werd het me genoeg.

Ik keek om me heen zoekend naar zo'n knopje dat er een zuster kwam.

Ik zag hem en drukte er op.

10 seconde later kwam er inderdaad een zuster de kamer binnen rennen.