A love between mortal and immortal (On going)

Prologue

Author's note: Hi coffees before this story starts nais ko lamang po sabihin na open for dedication po ako you can pm me po on my facebook account named serenity writes, yun lang po have a nice day ahead^^

—

[Amora's pov]

ANG lahat ng students ay nakatingin sa'kin habang naglalakad ako papasok sa school, "Gosh she's so hot" ani ng isang student kaya tinignan ko sya at nginitian.

I'm amora fuentes a famous musician and a campus crush in our school, and also they thought na mabait ako but they're wrong dahil maldita ako and also maarte din.

Pagpasok ko ng room ay nakita ko agad ang kaibigan ko na si avery, "Omg amora koooo!!!" lumapit sya sa'kin at yinakap ako kaya ang mga classmates namin ay napatingin samin—i mean sa'kin lang.

May mga bagay na kinaiinisan ko sa sarili ko at yun ay ang pagiging suplada ko pero di ko pinapahalata sa public baka ito pa ang dahilan ng pagkasira ng pangalan ng fuentes ang sikat na pamilya dito sa quezon.

Pagkatapos nya kong yakapin ay agad nya naman akong tinanong kung ano ang naging buhay ko sa probinsya sa bataan, "Ayun ayos naman, mainit tsaka yung first time kong sumakay ng bus amoy putok yung nakatabi ko" i saw avery laughed.

"Seriously? hahahaha gosh amora ikaw kasi eh nagpasaway ka pa kay tito victor yan tuloy" inirapan ko lang sya, hays pano ba naman pinadala ako ni daddy sa bataan at pinatulong ako kay lola sa hacienda.

Pero sa ilang buwan na pagi-stay ko doon ay natutunan ko kung paano mag-gatong at magparingas.

Kinuha ko ang phone ko at tinignan ang photos, "You know what mori maganda ka pa din kahit na may putik yang mukha mo" avery giggled.

"Tse" inirapan ko lang sya at tinitigan ang picture namin ni lola, i will miss her.

Nung first time ko sa bataan ay may napapansin na ko doon sa lugar na iyon like tuwing gabi magigising ako dahil may naririnig akong nag-uusap sa likod ng bahay ni lola tapos pag lumalabas naman ako at pinupuntahan yung likod ng bahay ni lola wala namang tao.

Sinabi ko yun kay lola pero ang sabi nya baka daw guni-guni ko lang yun pero di ako naniniwala kay lola and yes naniniwala ako aswang, multo or what.

Pero about sa vampire hindi ako naniniwala and ofcourse hindi naman sila nag-e-exist like duh baliw na lang ang maniniwala na nag-eexist sila.

Napatingin ako sa pintuan ng classroom nang dumating ang prof namin, "Good morning everyone" bati nito.

"Good morning prof manansala" bati naman namin sa kanya, he's our history teacher at about sa vampire yung topic namin ngayon.

"Nag-e-exist nga ba ang mga bampira?" tanong ng prof namin kaya ang iba ay um-oo pero ang iba ay hindi ang sagot.

"Hindi naman talaga nag-e-exist ang mga vampire prof" one of our classmate answered and i agreed, lumapit si prof manansala sa kanya.

"Paano mo nasisiguro na hindi sila nag-e-exist?" tanong ni prof sa kanya kaya nakita ko namang napalunok si joyce.

Ngumiti si prof at saka bumalik sa harapan, "Bring out your books class A" our prof said kaya nilabas na namin yung libro na pinahiram samin ng may-ari ng library, well dahil sa sikat ako sa school namin ay kusa akong binigyan ng may-ari ng school ng mga libro at saka nagpasalamat sa'kin dahil sa kabaitan ng parents ko so nag-thank you din ako.

"Good morning sir manansala nandito po ba si ms fuentes?" ang lahat ng classmates ko ay napatingin sa'kin.

"Yes and why?" tanong ni sir manansala sa lalakeng estudyante na naghahanap sakin, "Meron po kasing naghahanap sa kanya" sagot ng lalake kaya sabay kaming nagkatinginan ni sir sa isa't isa at nagulat ako nang biglang naging pula yung mata nya—wait wut?

N-no way! hindi nag-e-exist ang mga bampira pero bakit biglang pumula yung mata ni sir manansala?! baka naman may sore eyes sya?

Napatayo ako sa upuan at saka dere-deretsong hinarap yung lalakeng naghahanap sakin, "Anong meron?" tanong ko sa lalake but then he gave me a playful smile.

Baliw ba to? mala-wattpad si kuya oh!

"May naghahanap sayo" ani nya at saka ako inaya sa highway dito sa school ng SPUQC.

Tss ano na naman kayang mangyayari ngayong araw na to?

Pagdating namin doon sa highway ay maraming mga students ang nagkumpulan kaya nung nandon na kami ay nakita ko lalakeng naka-eye glass, singkit ang mata at---gwapo.

Wait what? yohan?! sh*t yung highschool crush kooo!!!

Nagulat ako nang bigla syang lumapit sakin nang nakangiti, "Hi amora it's nice to see you again" binigay nya sakin ang isang white rose, gosh this white rose.

Tinignan nya ko sa mata kaya tinignan ko din sya sa mga mata, bakit parang may kakaiba sa mga mata nya?

"Can i court you?" nagulat ako sa tanong nya dahilan para maputol ang eye contact namin, "W-wait what? akala ko ba hindi mo ko gusto? and since highschool you never noticed me" saad ko dito.

"D-dati pa naman yun amora" sabi nya pa.

Tumawa ako ng mapait, "Sa tingin mo makakalimutan ko yung ginawa mo sakin nung highschool ha?" he's bully that time at one time umamin ako sa kanya pero pinagtawanan nya lang ako at sinabi nya pa sakin na walang sino man ang magkakagusto sakin dahil daw panget ako.

"I-i'm sorry okay i---" i cut him off.

"Hindi kita mapapatawad yohan pasensya na" and after that umalis na ko sa highway.