"Maral indir o silahı!"
Babama döndüm. Yaşadığım en üzücü an olabilirdi. Hayatım boyunca bana hiç kızmayan babam, öz babam, hakkımı savunduğum için bana bağırıyordu.
"İndir!"
Silah elimden kaysa da düşmesine izin vermedim. Kırılan kalbimi onarmam ne...
Tanıtım kısmen beğenildi ve ilk bölümle karşınızdayız. Bu bölümü de beğenmenizi umuyorum. İyi okumalar... ~Gnl
Buraya başlangıç tarihinizi bırakabilirsiniz.
Satır arası yorumlar yapmayı ve oy vermeyi ihmal etmeyin lütfen.
- Unutmadan şunu da eklemem gerek. Aranızda vahşet içerikli bir konuşmadan rahatsız olabilecek kişiler olabilir bu yüzden uyarmam gerekiyor. !!! İşaretinin hemen altındaki satırı okumadan diğer satıra geçebilirsiniz.
Uyarımı da yaptığıma göre kitaba geçebiliriz.
Brindarım'a hoş geldiniz...
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
4 Temmuz 2022 Pazartesi
dönüm noktası olan zamanlarımız vardır. Çoğunlukla hiç tahmin etmediğimiz bir ana denk gelir. Ne olduğunu anlayamadan hayatımız tamamiyle değişmiş olur. Kimi zaman keşkelere kimi zamansa iyikilere sebebiyet verir bu değişimler. Hayatın önümüze ne çıkaracağı hiçbir zaman belli olmaz.
BeHayatımızdan bir dönüm noktasına gireceğimden habersiz babamın yanına, Mardin'e dönüyordum...
Geçen hafta babamı telefonla arayıp geleceğimizi söylediğimde karşı çıkmıştı. Sesi garip geldiği için endişelenmiştim. Sinirli ya da üzgün gibiydi. Hem endişem hem de özlemim ağır bastığı için sözünü dinlememiş, bugüne iki tane uçak bileti almıştım. Hazan'la birlikte Mardin'e dönüyorduk.
Neredeyse iki yıldır babamla yüz yüze hiç görüşmemiştik. Telefonla konuşmak artık yeterli gelmiyordu. Hasret giderebilmek için bu yaz tatilini babam ve Merih abimle geçirmeye karar vermiştik. Annemin ikna olması biraz zamanımızı almıştı ama sonunda başarabilmiştik.
Merih abimle çocukken birlikte konağın bahçesinde yaptığımız yaramazlıkları hatırlayınca yüzümde kocaman bir tebessüm belirirdi her zaman. Şimdi onu tekrar görecek olmam daha da mutlu ediyordu beni. Dakikalar ilerledikçe heyecanım katlanarak artıyordu.
Sonunda vakit geldiğinde hep beraber evden çıkıp arabaya bindik. Annem işe gitmeden önce beni ve Hazan'ı havaalanına bırakacaktı. Yarım saatlik yolun ardından sonunda havaalanına ulaşmıştık.
Dikiz aynasından annemle göz göze gelince içim burkuldu. Onun da bizimle gelmesini çok isterdim, babamla tekrardan evlenmesini her şeyden çok isterdim. Burukça gülümseyip arabadan indim. Sarılıp vedalaştıktan sonra bagajdan bavullarımızı indirdik.
Ellerimizde birer bavulla havaalanına girdiğimizde uçağın kalkmasına bir saat kalmıştı.
Hazan'ın heyecanı her halinden belli oluyordu. Bir kaç kere yanlış yöne doğru gitmeye başladığında elinden tutup peşimden sürükledim. Yanında olmasam muhtemelen havalimanının içinde çoktan kaybolmuş olurdu. Bu kızın heyecanı başımıza dert olmadan uçağa binmemiz gerekiyordu.
