"Maral indir o silahı!"
Babama döndüm. Yaşadığım en üzücü an olabilirdi. Hayatım boyunca bana hiç kızmayan babam, öz babam, hakkımı savunduğum için bana bağırıyordu.
"İndir!"
Silah elimden kaysa da düşmesine izin vermedim. Kırılan kalbimi onarmam ne...
Kitabın etkileşimini az da olsa arttırabilmek için 15 oy 20 yorum sınırı koyuyoruz. Sizden ricqmız bu konuda bize yardımcı olmanız...
Bölümde intihar içerikli sahne bulunmaktadır.
İyi okumalar
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
5 Temmuz 2022 Salı 01.49
Aşağıdan gelen gürültüden dolayı korkuyla gözlerimi araladım. Ne kadar zamandır uyuyordum hiç bir fikrim yoktu ama hava kararmıştı. Yattığım yerde biraz daha oyalandım, gözlerim yavaş yavaş karanlığa alıştı.
Gürültüler giderek odama yaklaşıyor gibiydi. İnsan sesleri biribirine karışıyordu ya da uzun süre uyumaktan ne denildiğini algılayamıyordum. Kapı tıklatıldı, sesimi çıkartmadan uzanmaya devam ettim. Hazan'ın ses tonunu algılayabildim sadece, bir de annemin sesini duymuştum sanki ama annemin burda olmadığını bildiğimden yanlış duyduğumu düşündüm. Kapının ardındaki kişiler kapıya vurmaya başladılar.
Yavaşça yatağımdan doğruldum, kapı daha da hızlı çalınıyordu. Merakla ayaklarımı yere basıp odanın kapısına doğru yürüdüm, spor ayakkabılarımı çıkartmayı unutmuştum. Kilidi çevirmeden önce bir an duraksasam da karnımın gruldaması kapıyı açmam için ikinci sebep olmuştu. Oysa ki ben kolay kolay acıkmazdım, tabi sabah kahvaltısıyla durduğum için karnımın acıkması da normaldi.
Kapının hızla çalınması beni tedirgin etse de kapıyı açtım. Kapının açılmasıyla beni kolları arasına alan kişi annemdi.
***
Yazar
Konak kapısını alacaklı gibi çalan kadın "Devran Ağa!!" diye bağırıyordu.
Gelen sesler üzerine koşar adımlarla odasından çıkan Devran Ağa avluya inen merdivenlere yöneldi. Tanıdık gelen sesin sahibi daha da yüksek sesle bağırmaya başlamıştı. İçindeki hasret harlandı, yüreği son sürat çarpmaya başladı.
Konaktaki bütün lambalar yanmış, ev ahalisi ve çalışanlar uykulu uykulu konağın avlusuna geliyorlardı. Korumalarsa kapıyı açmak için ağalarının emrini bekliyordu. Kadını bir türlü durduramamışlardı. Eski hanımağaları olduğu için de sert davranmak istememişlerdi. En sonunda avluya ulaşan Devran Ağa, hızla çalınan kapıyı açtı.
Kadının kapıya inmek üzere olan eli rotasını değiştirerek Devran Ağa'nın yanağına indi. Ne kadar sert atmaya çalışsa da Devran Ağa pek de etkilenmiş gibi durmuyordu. Kadın en ağır darbesini yıllar önce adamı kendine aşık ederek yapmıştı zaten. Daha ağırını, daha sertini yapması imkansızdı. Kadın ikinci bir darbe için elini kaldırdığında Devran Ağa hızlıca bileğini kavradı. Tamam en ağır darbesi olmayabilirdi ama koskoca Devran Ağa gecenin bir vakti dayak yemiş dedirtemezdi. Konaktay yaşayan herkes gürültüden dolayı odalarından çıkıp toplanmışlardı. Herkesin gözü önünde ikinci bir tokadı gururuna yediremezdi Devran Ağa.
