Psikopat Mafya (+18)

23.bölüm

"Bende öyle düşünmüştüm." Diyip yüzüne kapattım.

Elisanın ağzından;

Dün gece ateşe oyun oynamak için plan  yapmıştık . Hâliyle sabahta işe geç kaldım.

Cafeye geldiğimde hemen elime paspası alıp yerleri temizledim . Bugünkü baktığım masalar ön taraftaydı ve ben hem onlara koşup hemde paspas yapıyordum.

Ateşle kalırken hiç para sıkıntım yoktu . Ama şuan aynı şeyleri söyleyemeyeceğim çünkü daha kendime ev bile kiralayamamıştım . 

Masama tekrar bir grup öğrenci geldi ve ben yine paspas işini bırakmak zorunda kaldım.   Yanlarına gidip siparişlerini aldım . Daha sonra istediklerini servis edip bir kenara oturdum.  Otururken cafenin bütün her yerine baktım ama ateşi göremedim. Sanırım bugün gelmeyecekti. 
Ben ateşin gelip gelmeyeceğini düşünürken 2.masama 2 tane adam oturdu . Sanki  cafeye oturmaya değilde birini arıyorlarmış gibiydi . ikiside birbirinden korkutucuydu.
Onları incelemem bitince yanlarına gidip siparişlerini aldım . Ama ikiside hiçbir şey istemedi . Tekrar oturduğum yere geçerken içime kötü bir his oturdu. Şuanda ateşin gerçekten cafede olmasını istedim .

1.masam çoktan boşalmıştı ama 2.masamda o adamlar hala oturuyorlardı. Tam 3 kere siparişlerini almaya gitmiştim ama yine hiçbir şey istememişlerdi.

"Elisa işin yoksa mutfağa gelir misin?."

Cansel abla çağırınca hemen gittim . Çünkü içerideki 2 adam beni korkutuyordu.

"Bir şey mi oldu Cansel abla? ."

"Canım seni boşta görünce seni çağırdım ,rica etsem şu çöp poşetlerini dışarı çıkarır mısın?."

"Tabi ,nerde poşetler."

Dediğimde eliyle tezgahın altındaki çöp poşetlerini gösterdi. İki tanecik bir şeydi hemen poşetleri alıp arka kapıdan çıktım . Dışarı çıkınca etrafı inceledim . Cafenin arka tarafı kitaplarda anlatılan ıssız ,sokak arası gibiydi .  Burda birini öldürseler kimsenin haberi bile olmazdı.
Daha fazla zaman kaybetmeden çöp kutularının yanına gidip poşetleri tek tek attım .

"Küçük kız ."

Arkamdan gelen sesle korktum. Hemen sesin geldiği yöne döndüm . Uzun boylu esmer bir adam vardı. Yeşil gözleri, kumral saçları ve yüzünde yara izi olmasına rağmen onu gayet yakışıklı göstermişti.

"Siz kimsiniz?"

"Benimle geliyorsun."

Dediğinde hızlıca bana doğru gelip kolumdan tuttu. Buda kimdi ? Yoksa ateşin düşmanlarından falan mıydı?

"İMDAATT, YARDIM EDİN." 

Boğazım yırtılana kadar bağırdım ama hiçbir faydası olmamıştı. Çünkü burda beni duymaları imkansızdı. Daha sonra beni yakalayan adam  kolumdan çekiştirip yürümeye başladı.

"Kes sesini."

"BIRAK BENİ NOLUR."

Son kez şansımı deneyip bağırdım ama adam beni kolumdan daha sıkı tutup kendine çekti .

" O sesini alçatmazsan tek bir kurşunla beynini dağıtırım."

"Siz kimsiniz? Ne yaptım ben size ?."

"Gidince patrona anlatırsın derdini şimdi kapa çeneni."

"Patron mu? Ateş mi gönderdi sizi ?."

"Kes sesini dedim sana."

Adam beni arabaya kadar  sürüklemişti. Ne kadar ona dirensemde kurtulamamıştım.  Arabanın yanına geldiğimizde ise beni arabanın içine doğru ittirdi. Ben kendimi toparlayamadan kapıyı da yüzüme doğru çarptı. Kaçmak için şansımı denemek istedim ama beni arabaya çoktan kilitlemişti. Gözlerim o adamı ararken cafede  masama oturan 2 adamda geldi . Demekki yanılmamışım onlar benim için cafeye oturmaya gelmişti . Aptalım ben şüphelendiğim anda ateşi aramam gerekliydi.  Şimdi ise kimseye ulaşamıyordum. Gözlerim dolamaya başlamıştı ama ağlamayacaktım çünkü beni güçsüz sanmalarıni istemiyordum.