Until it's Over (On-going)

#07

ANZO'S POV

" SALAMAT sa paghatid sa 'kin," sambit niya habang nakatingin sa paligid. Hindi ko siya hinatid ng diretso sa kanila dahil she insisted na h'wag na rin. Iba takbo ng utak nito. I don't know if she's okay right now.

Tinanguhan ko siya. "You're welcome."

Ilang beses siyang tumango at parang wala pang balak umalis sa harapan ko. Palingon-lingon pa rin siya sa gilid niya at parang may gustong sabihin ang babaeng to. Ayaw pa sabihin para makaalis na ko.

"Nga pala, salamat sa pagpapahiram nitong t-shirt mo.." tukoy niya sa white t-shirt na ipinahiram ko sa kanya kanina dahil pinagpalit ko siya bago kami pumunta sa orpanage. I can't manage to see her wearing a see through shirt and short-shorts.

Well I'm just concerned, tho. There's a lot of asshole pa naman sa baranggay na 'to. I don't mind who it was.

" As you should." Kibit balikat na tugon ko. Siniringan ako nito ng tingin, bumalik na naman pagiging warfreak ng mukha niya. Kailan ba siya mag-iimprove?

"Sige na, umalis ka na. Baka hanapin ka pa ng nanay mo at isiping kinidnap kita." at patulak ako nitong pinapasok sa kotse ko.

"Fine. See you around, then?" I smirked.

"Mukha mo, see you around ka diyan. At saka 'wag ka ngang ngumisi diyan, para kang monggoloyd na ewan." She sounds insulting me with nothing. God she's really a hard headed girl.

"Go, tsupe 'yokong nakikita ko pa rin yang mukha mo hanggang ngayon. At saka, may favor lang ako 'no? Pwede mo bang papangitin yang pagmumukha mo? Naasiwa ako e. Bye." Pagkatapos niyang magsalita ay umalis siya nang hindi manlang ako pinagsasalita. Kakaiba talaga.

I caught myself smiling idiotly as I looked at the side mirror of my car.

Oh shit, why I am smiling?

Is that because of her?

There is something I am feeling in my stomach, moving around so fast around it. What is it?

"What happened to me now? Crazy, tsk." I left the place and drove myself home, it's already Eight in the evening when I got home. Inabutan kong wala ang mga magulang ko sa mansion at for sure ay busy ang mga yon sa kanya-kanya nilang mga agenda.

"Nandito ka na pala, Anzo," bulalas ni manang Jing.

"I went to orphanage po, Manang."

"Mabuti naman kung gano'n, kumain ka na ba? Iinitin ko na muna ang—" I cut her off.

"No need na po, Manang, katatapos ko lang po kumain with someone." Sabi ko sabay kindat. Inambahan ako ni Manang na kukurutin pero nailagan ko rin kaagad.

"Ikaw na bata ka, may someone ka na ah? Sino ang maswerteng babaeng 'yon?" She curiously asked. I make a face that telling it's a secret.

"Who knows manang? I am not into her naman." I said. Tinignan niya ako nang mukhang hindi naniniwala sa sinabi ko. What? I am telling the thruth tho'. I am not into someone.

I'm not insane...

"Baka ayaw mo lang sabihin sa akin dahil nahihiya kang bata ka? Binatang-binata na talaga ang alaga ko!" Alog ni manang sa magkabilang balikat ko. I can't stop my laughter because of what she just said.

If I am in love, then congrats to myself because I did fall in love. Hindi ko alam kung bakit ang lakas ng impact niya sa kin. She's different.

I deeply sighed and shook my head a little bit. " I'm a bit tired na, Manang, magpapahinga na po ako." Nagmano pa ako saglit bago tuluyang tunguin ang kwarto ko.