Çağan ile sevgili olalı 1 hafta olmuştu herşey o kadar güzel ilerliyordu ki.. çok mutluydum çağan gibi biriyle olduğum için çok şanslıyım. Şuan çağan ve leya bizdeler ne yapıyorlar biliyor musunuz? Kavga ediyorlar her zaman ki gibi. Hiç anlasamiyolar ne yapacaktım ben bunlarla
"Tuanaaaa! Şu sevgiline birşey söyle!"
Çağan leyanin saçını çekiyordu ve çok komiklerdi aralarına girip ikisini ayırdım.
"Çağan leya artık dana kadar oldunuz. Çocuk gibi kavga edip durmayın!"
"Ama kıskanıyorum seni"
Çağan gelip saçlarımdan öptü. Leyadan kiskaniyordu beni. Kıskanç işte n'olacak
"Leyadan da kıskanmazsın be!"
"Evet enişte. Ayıp oluyor! Sen yokken ben vardım!"
"Ama şimdi ben varım yoluk kes sesini sen"
"Sensin yoluuukkk!"
Yine başlamışlardı ne yapacaktım ben bunlarla? Yarın da okul vardı ve bunların uyumaya niyeti yoktu. Saat olmuş 22:30
"Sizin uyumaya niyetiniz yok mu?"
"Burda mı uyuyacaz?"
"Evet?"
"Ben gideyim annem merak eder hem"
Çağan gitme taraftarıydı bende birşey demedim. Çağan gidince leya bana döndü
"Çok yakisiyorsunuz yaa. Ve senide mutlu ediyor"
"Evet çok seviyorum onu"
"Benimde en sevdiğim eniştem ama bazen çok gıcık oluyor"
Leyaya gülüp içeri geçtim. Oda arkamdan geldi.
"Eee uyumuyor muyuz"
"Uyuyalım tabii"
İkimizde yatağa girdik leyayla uyuyacaktim. Annem yine evde yoktu ve ben kocası gelir diye korkuyordum. Leyanin nefesi düzene girdiğin de uyuduğunu anladım. Ve kendimi sorgulamaya başladım. Belli etmesemde bu olanlar bana koyuyordu. mesela babam? O neden sevmedi beni? Ya annem? Neden bana annelik yapmadı? Annemde görmediğim şefkati sevgiyi leyada gördüm. Güzel kızım benim:)
Babamda görmediğim sevgiyi ise caganda gördüm o kadar güzel seviyordu ki. Hiç kimsenin sevgisine ihtiyaç duymuyordum artik. Kardeşim ve sevgilim yeterdi bana. Zaten 18 ime girdiğim an bu evden gideceğim. 1 aylık bi sürec var önümde. Leya ile ayrı eve çıkacaktık. O zaman hayatım dahada güzel olacaktı. Sadece sevdiklerim yanımda olacakti.
