0530***:
Karşına çıkmayı, düşünmediğimi mi düşünüyorsun?
Defalarca istedim ama yok işte, olmayacağını ve benim gibi birini istemeyeceğini biliyorum.
1,5 senedir göğüsümü delen, seni her gördüğümde ellerimin terlemesine ve titremesine engel olmadığı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
"Sözünü tutarsın umarım Feris Lal Bolatlı." diye karşılık verdikten sonra kahvesini yudumladı.
Biraz daha rahatlamıştım yanında, görünen sert tavırları ve soğuk bakışlarının yerine oldukça nazik ve düşünceli bir adamdı Merih.
Gözü bir an boynuma takıldı, tebessüm ediyordu. Ben de bakışlarımı oraya çevirdiğim de, altın zincirin altıdan bana aldığı kolye gözüme çarptı. Çıkarmamakta ciddiyim.
"Takmışsın.."
İşaret diliyle hemen yanıtladım.
"Hiç çıkarmadım ki, çıkarmayı da düşünmüyorum."
Bana bir cesaret gelmişti, karşısında bu kadar net konuşmak..
"Tahmin ettiğimden de çok yakışmış."dedi ve başını gülerek aşağı eğdi.
Cesaret mi demiştim? Kesinlikle kızardığıma emindim..
"Teşekkür ederim."
"Gerçekler.. Ee kendinden bahsetmek ister misin biraz?"
"20 yaşındayım, makine resim ve konstrüksiyon bölümündeyim ve son senem. Onun dışında da tek yaşıyorum ve aslen İzmitliyim. Ha bir de, taliplerimi bekliyorum.." küçük espirme deli gibi kendim gülerken, o da eşlik etmişti.
"Tahmin etmiştim işte, resim ile alakalı bir bölüm." diye kendini tatmin ettikten sonra devam etti. "Bu arada cidden çok yeteneklisin, resmin çok iyidi ve daha fazlasını görmek isterim."
"Tabii ki, bir daha ki sefere gösteririm hatta senin bir kaç resmini de sana vermek isterim."
"Çok sevinirim. Bu arada ben kendimi anlatmıyorum, ders programımı bilen birinin beni tanıdığına da eminim." dedi gülerken.
Bu adam normal de bu kadar gülmezdi, kalpten gidecektim şimdi gülüşünün güzelliğinden de.
"Emin olmakta haklısın, tanıyorum tabii ki."
"Eşşeklik ettim bu arada kusura bakma, aç mısın? Hemen yemek yapabilirim ya da canının çektiği bir şeyler söyleyelim."dedi yerinden tam kalkerken, onu engelledim.
"Hayır tokum hatta sana ayıp olmazsa, yarın vizem var da kalksam ben olur mu?"
Aslında daha önceden de çalışmıştım ama bugün bana bu kadar şey fazla gelmişti, heyecandan ve utanmaktan yorulmuştum.
"Tamam o zaman, bırakayım ben seni."
"Hiç gerek yo-.." ellerimi tutmuş, beni engellemişti. Ellerinin sıcaklığı, soğuk ellerimi uyuşturmaya başlaması normal miydi?
"Fikrini sormadım Lal, hava buz gibi ve ellerin de öyle. Hasta olmanı istemiyorum."
Kafamı sallamakla yetindim.
Beraber indik tekneden geri, arabaya yerleştik ve adresimi söyledikten sonra ikimizde bir daha hiç konuşmadık.
Ben olanları hazmetmeye çalışıyordum, o da bana yardımcı oluyordu bu sessizliği ile.
Araba tanıdık soktata durduğunda, ona döndüm. "Çok teşekkür ederim Merih, her şey için.. Seninle yakından tanışmak bana çok iyi hissettirdi cidden."
"Teşekkür edecek bir şey yok Lal, beni bu kadar güzel seven kadını merak ettim sadece.."
Onun bu güzel düşüncesi beni çok mutlu etmişti, sonradan çok utanacağım ama içimden gelen bir şey sordum.
"Eğer rahatsız olmazsan, sana sarılabilir miyim Merih?"
Bakışlarında bariz bir şaşkınlık gördüm. Tam red alacağımı düşünürken, kollarını hafifçe açtı bana sadece. Ben de kollarının arasına girdim, o da beni çok fazla sıkmadan sarıldı. Yeni tanımıştı beni, normaldi bu mesafesi de tabii ki..
Kokusu burnuma geldiğin de, heyecanla onu rahatsız etmeden içime çektim ve gözlerimi kapattım. Bu bir kaç saniyenin tadını çıkardıktan sonra ayrıldım.
Güldüm, güldü.
Daha sonra yavaşça kapıyı açtım ve araçtan tam inerken sesini duydum.
"Dikkat et kendine, eve girdikten sonra da haber ver mutlaka.
•
Texting olduğu için, sıkmamak adına bölümleri kısa tutmaya çalışıyorum. İnşallah sıkmıyordur bölümler sizi.
Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim, umarım beğenirsiniz.
