Öylesine yordun ki hayat beni
Kırdın umudumu
yaşam hevesimi istemiyorum artık hiç birşeyini
Ben çabaladıkça sen yükledin
Kaldırabilirmi diye hiç düşünmedin
Ama benimkide can
Ne yazıkki yok artık bende derman
Sanki bütün dünya
Omuzlarımda
Mümkün değil kıpırdayamıyorum
Ben her ayağa kalkmak istediğimde sen savuruyorsun beni ve unutturuyorsun bana yaşamın gerçekliğini
Kendi kendime tutunmaya çalışıyorum etrafımda tutunacak bir dal arıyorum
Görüyorumkki yine yalnızım
Mecburen ayakta durmalıyım
Ey hayat senin bana sunduklarına karşı
Bende gardımı almalıyım
Bunca zorluğu aşmışken
Bu sığ suda boğulmamalıyım
