Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
your past and mine are parallel lines
‧₊˚✧ ₊˚੭｡.*✩彡‧₊˚✧
Zaman geçtikçe eve gitme isteğim artıyor ve bu gerginliğim Nicolo'ya da yansıyordu. Bir şeyler olduğunun farkındaydı elbette. Şu an onunla konuşmak istemiyordum yoksa henüz sıcak olan duygularımla yanlış şeyler söyleyebilirdim.
Sonunda masaya sessizlik çöktüğünde herkes dağılma fikrine sıcak bakmıştı. Nicolo ve Igor hesabı hallederken herkes ayaklanmış montlarını giyiyordu. Carlotta yüzündeki gülümsemeyle yanıma yaklaştığında ondan birkaç adım uzaklaşmıştım.
"Güzel vakit geçirdin mi?" diye sordu.
Derin bir nefes alıp "Carlotta," dedim. "Burada misafir olan sensin, bunu sorman gereksiz oldu."
"Kibar olmaya çalışıyordum."
"Kimse senden bunu istemedi."
Aramızdaki konuşmalara tüm masanın şahit olduğunu fark ettiğimde ise çantamı alıp "İyi akşamlar," dedikten sonra masadan uzaklaştım.
Kendimi dışarı attığımda valeden taksi çağırmasını rica etmiştim. Bünyem bu olanlara ancak nefes düzenimi bozarak tepki verebiliyordu.
"Lina," birkaç dakika sonra duyduğum sesle gözlerimi sıkıca kapattım. "Ne oldu? Konuş benimle lütfen."
Gözlerimi açtığımda Nicolo'nun endişeli yüzü tam karşımdaydı. Ellerimi saçlarımın arasından geçirdim, "Carlotta hakkında benimle neden konuşmadın? Ya da Carlotta'nın anlattıkları gibi mi olacaktık."
"Elbette konusu açıldığında sana ondan bahsedecektim ama sana ne anlattıysa palavra olduğundan eminim."
Ellerimi tutmaya çalıştığında kendimi geri çektim, "Sonra konuşalım olur mu? Ben şu an iyi hissetmiyorum."
"Evine kadar eşlik edeyim, seni merak ederim."
"Ailemin evine giderim, sorun olmaz."
Gelen taksiye doğru yönelirken Nicolo'nun bir mırıltıyla "Sevgilim," dediğini duymuştum en son.
Kendimi taksinin arka koltuğuna atıp evin adresini verdikten sonra kafamı cama yaslayıp düşüncelerimden kurtulmaya çalıştım. Bir yanım Carlotta'nın cidden palavra yaptığını düşünürken bir yanım Nicolo'ya olan güvenimi sorguluyordu. Hiçbir şey bilmiyordum. Sadece her şeye rağmen Nicolo'ya olan derin bir sevgim olduğunu biliyordum.
Gece yarısı trafiğin olmamasından dolayı dakikalar içinde eve ulaşmıştık. Ödemeyi yapıp taksiden indikten sonra evin bahçesine girip bir süre bekleyip kendimi toparlamaya çalıştım. En sonunda kapıyı çaldığımda pijamalarıyla birlikte babam açmıştı. Bu saatte evde yardımcılar olmadığı için annem ya da babamın açacağını biliyordum.
