Sanırım bu hayatta yaşayacağım son duygu bile değil. Çünkü bir insandan nefret etmek o kadar kolay değil. Nefret etmek aradaki ufak tartışmalar sonucu oluşan kırgınlık değil. Hani bazen bir insan kalbimizi kırdığında "Ben artık ondan nefret ediyorum." Deriz ya; işte nefret o değildir. Çünkü o kişi tekrar gelir senden özür diler ve senin ona karşı olan nefretin biter.
Bazende bir insana karşı olan nefretin sonsuz sürer işte bu gerçek nefrettir. Ufak bir kırgınlıktan sonra karşı taraf senden özür dilediği halde onun özürünü kabul etmeyip onunla arana hâlâ mesafe koyuyorsan sen gerçek nefreti biliyorsun demektir.
İşte bende bu hayatta nefret duygusunu 16 yaşımda tattım. Daha lise 2. Sınıf iken. Nefret kolay bir şey değil. Nefret gibi kötü hissettiren duyguları kaldırmakta kolay değil. nefret o kadar ağır bir şeydir...
Ben aslı durmuş 16 yaşındayım. Lise 2. Sınıfım derslerim iyi değil ama iyi olması için elimden geleni yapacağım. Ben kendi hikâyemi 16 yaşımdan sonra yazmaya başladım. Çünkü nefretim de o zaman başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu hikâyenin telif hakları kitabıneseri adlı kişiye aittir izinsiz basım yada filmi yapılamaz. Aksi takdirde yasal işlem başlatılacaktır.
