"Bir cehennemde yaşadığımı düşünürdüm. Taki o gelip benim cennetim olana kadar."
Klasik kraliyet gay hikayelerinden biri. Aklımda kalacağına yazıya dökeyim dediğim kurgulardan birisi. Ne kadar saçmaladığımı umursamadan yazdığım kurgulardan. Gerekli...
Akşam yemeği saatinde Mihcael ile beraber yemeğe indik. Ben mutfağa girerken o da yemek salonuna girdi. Arthur'un yanına doğru ilerledim. Hem yanı boştu hemde sohbeti sarıyordu. "Selam!" Dedim ve yanına oturdum. O çoktan yemeye başladığı için başı ile onayladı. Ağzı doluyken komik gözüküyordu. Karısı onu doyurmak için çok uğraşacak anlaşılan. "Seni sadece ya karınla ya da yemek yerken bu kadar mutlu görebilirim herhalde." Hâlâ ağzına yemek tıkarken gülümsedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bende önüme masanın ortasında duran dolu tabaklardan birini aldım ve yemeye başladım. Yanıma birini oturduğu hissettiğimde aldırış etmedim. Sonuçta bütün çalışanlar aynı masada yemek yiyordu ve yanıma biri oturması normaldi. Ağzımdaki lokmayı henüz yutmuşken yanıma oturan kişi eldivenlerini çıkardığında şaşırdım. Çok az uşak eldiven takardı. Genelde sadece krala ve kraliçeye yakın olan uşak ve hizmetliler eldiven takardı. Sayıları çok az olduğu için her gün onlardan görmüyordum. Kafamı çevirdiğimde yanıma oturan kişinin Jeo olduğunu fark ettim. "İyi akşamlar, Carl." Neden yanıma oturmuştu ki? Masanın sonundaki yüksek rütbe çalışanların yanına oturabilirdi. "İyi akşamlar Bay Jeo." Dedim ve tekrar yemeğime odaklandım. Sonuçta burda yemek için duruyordum. "Bacağın daha iyi mi?" Diye sordu ağızındaki lokmayı yutan Arthur. Kafamla onayladım. "Sabaha göre daha iyiyim. Sorduğun için teşekkürler." Gördüğüm üzere tabağını silip süpürmüştü. "Hâlâ ağrın varsa maydonozu bacağına sarabilirsin." Bunu zaten biliyordum ama incilen yer bacağım olmadığı için bunu kullanmam mantıksızdı. "Ben kalkıyorum. Prensesi bu gün erken almalıyım. Belki o uyurken eşimi görmek için şehre inerim." Yemeğimin son lokmasını alırken gülümsedim. "Çıkarken dikkat et. Geceleri sarayın etrafında yağmacılar çok oluyor." Baş parmağını kaldırdı. "Merak etme dikkatli olurum. Ayrıca Violet için değer." Benden cevap beklemeden kalkıp gitti. "Karısını çok seviyor olmalı." Ağzımdaki lokmayı çiğnerken yanımda konuşan Jeo'ya döndüm. "Daha evli değiller sadece nişanlılar. Arthur eşi dışında kimseden bahsetmiyor zaten." Boş tabağı aldığım yere ittirdim. "Umarım mutlu olurlar." Yerimden kalkmak için kıpırdandığımda beni durdurdu. "Benden mi kaçıyorsun? Sohbet etmeye çalışıyorum." İç çektim. "Tabii ki hayır Bay Jeo! Sadece prensi keman dersine götürmeliyim." Ağzındaki lokmayı yuttu. "Prensle çok mu yakınsın?" Neden birden bire bu soruyu sormuştu ki? "Bir uşakla bir prensin olabileceği kadar yakınım." Dedim ve başka bir şey söylemesini beklemeden yemek salonundan Micheal'i almaya geçtim.
***
Kendimi zar zor Michael'in odasından dışarı attım. Bay Jeo önümde dikiliyordu. Bir an için yerimden sıçradım. "Yaratıcı aşkına! Beni korkuttunuz Bay Jeo." Gülümsedi. Gülümsemesi hâlâ garipti. "Senin çıkmanı bekliyordum." Soran gözlerle ona baktım. "Huh? Beni mi? Neden beni bekliyordunuz?" Eliyle yanağımı okşadığında ellini tuttum. "Ah, özür dilerim. Cildin bir çocuğun cildi kadar pürüzsüz. O yüzden dokunmadan edemedim. Seni bir fincan çay için odama davet etmek istiyordum." Birden bire neden bana bu kadar yakın davranmaya başlamıştı? Yorgundum ve tek istediğim uyumaktı ama benden daha üst bir rütbeye sahipti. Ayrıca bana yanlış bir şey yaparsa onu şikayet edebilirdim. Sağ elimi göğsüme koydum. Bu alt rütbeli çalışanların üst rütbeli çalışanlara olan saygısını belirtmek için kullanılıyordu. Yani soylunun önünde eğilmekle nerdeyse aynıydı. "Fakat çok uzun kalamam. Fazlasıyla yorgunum." Koluma girdi ve beni kralın odasının olduğu katta getirdi. Tahmin etmesi zor değildi. Kralın 'ajanı' olduğu için tabii ki kralın yan odasında kalıyordu. Kim bilir kraliçeyle aralarında geçen ne kadar çok şey duymuştur.
