Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beşinci Bölüm
Odama girer girmez çantamı sırtımdan çıkarıp bir kenara bıraktım ve kapıyı iki kez kilitledim.
İşte artık küçük odamda kendimle baş başaydım.
Titreyen bacaklarıma daha çok işkence etmemek için kendimi öylece sırt üstü yatağıma bıraktım.
Beynim bugün olan her şeyi başa sarıp sarıp bana hatırlatıyordu. Benim vücuduma ait olan benim beynim sahibinin aleyhine çalışıyordu. Tebrik edilmeliyim, herkes bunu yapamaz.
Yaşadıklarımı, gördüklerimi abartmakonusunda eğilimli olduğumu biliyorum. Ve bu özelliğim küçücük bir olayda baş gösterip bana işkence ediyordu. Ben kendimin en büyük düşmanıyım.
"Toparlan artık Park Jimin. Ne de olsa bitti gitti, öyle değil mi?"
Miyavlama duyunca küçük kedimin karnımın üzerine yerleştiğini ancak fark etmiştim.
O kadar sesli miyavlıyordu ki resmen bana kızıyordu.
Kıkırdayıp başını okşadım.
Hasta ve güçsüz genç bir adamdım ben. Takıntılıydım. Yaşadığım her bir günü, söylediğim her bir sözü düşünmeden duramazdım.
Bugün yaşananların izi ise bir süre daha aklımdaki yerini değiştirmeyecek gibi duruyordu.
Okul birincisi Park Jimin kopya çektiği gerekçesi ile sınavdan atılmıştı. Kimi kandırıyorum, izi kesinlikle uzun bir süre kalacaktı.
Acaba oradakiler benim hakkımda ne düşünmüşlerdi? Benimle alay mı etmişlerdi? Arkamdan gülmüşler miydi? Ya da aşağılamışlar mıydı? Belki de...Belki de hiçbir şey düşünmemişlerdi.
Biliyorum, tüm empatilerim bir facia.
Sonrasında olan olaylar ise daha ilginçti tabi.
Min Yoongi'nin o yeşil saçlı çocuk olduğuna mı şaşırmalıydım yoksa mafya olduğun mı? Babası, abisi, babasının sağ kolu ya da artık o takım elbiseli adam her kimse gelip sihirli bir şekilde olayı kapatmıştı. Sihirden kastımsa para. Müdürün bunu kabul etmesi de ayrı bir şeydi tabi. O yaşlı adamla aram hep iyi olmuştu. Bundan sonra da iyi olacak mıydı ama?
Tamam, evet, biliyorum. Okuldan uzaklaştırma almak yerine temizlik cezası almıştım ve bu çok iyi bir şeydi fakat hadi ama benim devamsızlığım bile yoktu!
Mükemmel sicilim lekelenmişti.
Şeker kucağımdan atlayıp gittiğinde ben de doğruldum ve ayağa kalkıp ışıkları açtım. Mamasını ve suyunu kontrol ettikten sonra dolabıma yöneldim.
Ben 10 senelik okul hayatımda bugün ilk cezamı almıştım. Acaba Min Yoongi kaçıncı cezasını almıştı? 5? 15?
Beni şaşırtan şeylerden bir diğeri de onun dış görünüşüydü. Min Yoongi ve grubunun kavgalarını elbette ben de duyuyordum. Aklımda kaslı, sinirli bir zibidi olarak canlanmıştı. Hani şu siyah motorlardan sürenlerden. Ama o düşündüğümün aksine zayıf ve güzel yüzlü biriydi. Hatta uzun bile sayılmazdı, benim boylarımdaydı.
Ama bu gün arkadaşları spor salonuna geldiklerinde aralarında birini görmüştüm ki... Kaslı ve kocaman gözlüydü ve işte o çocuk gerçekten korkutucuydu.
Dolabımdan havlumu, kıyafetlerimi ve şampuanımı alıp odadan çıktım.
Özel Chanmyeon Seoul lisesinde tam burslu olarak okuyordum. Annem ve babam Busan'da bir kasabada doktor olarak çalışıyordu. Bu yüzden okulun yurduna yerleşmiştim. Zaten yurtta pek kimse yok sayılırdı. Burası pahalı bir okuldu ve iyi bir bursunuz yoksa cebinizi yakardı. Ben buraya okul birincisi olarak girdiğim için hem en iyi odalardan birinde kalıyordum hem de kedim Şeker'in odada benimle olmasına izin veriliyordu.
Banyoya girdim ve duşu ayarladım.
Bugün temizlik yaparken vıcık vıcık ter olmuştum. Ve dört gün daha o koca salonu temizleyeceğiz. Nasıl katlanacağım hiç bilmiyorum.
Saçlarımı şampuanlayıp yıkarken sarı tutamlarım hakkında düşünüyordum. Uzun bir süredir saç rengim açık bir sarı tonuydu. Ve yavaş yavaş sıkılmaya başlamıştım.
Ders dışında yapacak hiçbir şeyim olmadığı için kendime çok fazla vakit ayırabiliyordum. Bu genelde kötü sonuçlanıyor tabi ama orası ayrı konu. Siyah saçlarımı ilk önce kumral yapmıştım, sonra açık tonların bana yakıştığını fark edip sarı ile devam etmiştim.
Birkaç kez de annemin iğneleri ile kulağımı delmiştim ama o hikayeler acı ve kan dolu.
Duştan çıkıp odama döndüğümde sıcak suyun verdiği sakinlikle öyle bir uyku bastırmıştı ki gözlerimi zor açık tutuyordum.
Üniformamı ve çantamı yarın için hazırlayıp kendimi yatağa bıraktım.
