Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İkinci Bölüm
Öğretmen bizi sınıftan dışarıya attı. Rengi daha koyu kırmızıydı. "İkiniz bir yere ayrılmayın, sınavdan sonra görüşeceğiz!" Bağırmaya devam ederek sınıfa geri döndü. Olamaz! Bu sınavdan tam not alacaktım, şimdi ise kopya muamelesi görüyordum! Hepsi o yanımdaki yüzünden olmuştu!
Başımı sinirle ona çevirdim.
"Ne yaptığına bak!"
Sakin ol, Jimin. Derince nefes al.
"Çok çalışmıştım." Sesim titredi. "Bu sınava çok çalışmıştım ve sen her şeyi berbat ettin!"
Şu an karşımdaki ukala çocuğun bütün kemiklerini kırmak istiyorum!
"Sana hayır demiştim, neden beni dinlemedin?!"
"Sakin olsana."
Arka cebinden telefonunu çıkardı ve birkaç yere tıklayıp kulağına götürdü.
"Sakin olsana" mı? Bu sınav için kalp krizini göze almıştım o neyden bahsediyordu! Ah, cidden, bu delilik.
Yeşil saçlı oğlan benim aksime oldukça rahat bir şekilde biri ile telefonda konuşmaya başladı.
Sakinleşmek için gözlerimi kapattım. Etrafımdaki seslerden ve bedenimdeki sinir duygusundan uzaklaşmaya çalıştım. Ve sadece çalışmakla kaldım. Öğretmenlerin sevgili öğrencisi Park Jimin'in kopya ile disipline verildiğini duyduklarında yüzlerinde oluşacak hayal kırıklığını görmek kalbimi sıkıştırıyordu.
Telefonu kapattı ve tekrar arka cebine koyduktan sonra bana doğru birkaç adım attı.
"Babamı aradım, ilgilenmesi için birilerini gönderiyor."
İ-ilgilenmek mi?
Yutkunarak başımı salladım.
Tek istediğim matematik sınavından yüksek bir not almaktı. Okulda binlerce kişi varken neden bu tuhaf çocukla oturmuştu ki! Ah, lütfen, bence bu kadar macera yeterli.
Aramızda uzun bir süre sessizlik oldu.
Geniş koridorda yalnızdık. Her yer sessizdi.
Ben, olduğum yerde kalakalmış zihnimin karanlık ve korkunç köşelerinde kendimi sessizce boğuyordum. Yeşil saçlı oğlan ise rahat tavrını takınmayı sürdürerek duvara yaslanmıştı.
