Birce 3 yaşında yetimhaneye bırakılmıştır. Kendi engelinden dolayı ailesinin onu yetimhaneye bıraktıklarını düşünüyordur.
Aslında olanlar çok farklıdır.
Öztürk ailesi çocuklarının öldüğünü düşünerek acılarını kalplerine gömmüştür.
"Ne yemek istersin" dedi. "Sen ne yemek istersen uyarım ben" dedim. "Tamam o zaman tavuk yiyelim mı?" dediğinde kafamı salladım.
Yemekleri söylediğinde ona baktım. "Seni çok seviyorum güzelim. Herşeyden çok. Hep var ol. Hep yanımda ol. Allah seninle bir ömür nasip etsin bana" dediğinde tebessüm ederek ona baktım.
"Bende seni çok seviyorum" dedim.
Yemeklerimizi yedikten sonra bana baktı. "Doğum günün kutlu olsun bebeğim" diyerek büyük bir hediye paketi uzattığında ona baktım.
Yanıma gelerek açmama yardım etti.
Gördüğüm şey ile tebessüm ettim. "Çok güzel" dedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Seni çok seviyorum. Dans edelim mi?" dediğinde ona baktım.
"Bu nasıl olacak Barın" dedim. Yanıma gelerek bana baktığında bende ona baktım.
"Ayağa kalkmana yardımcı olacağım ve belime sarılacaksın sadece bu" dediğinde beni kaldırdığında ayaklarım az da olsa hareket ettiler.
Ayaklarımı kendi ayaklarının üzerine koyduğunda bu hareketine tebessüm ettim.
Duyduğum şarkı ile tebessüm ettim. Ellerini belime koyarak yavaş yavaş adımlarını oynattığında gözlerimin içinin parladığına yemin edebilirdim.
Bir ses duyduğumda Barın bana baktı. Camlar kırıldığında vücudumda bir kaç sızı hissettim.
“Öldürün o kızı Adilin acı çekmesini istiyorum” diye bir ses duyduğumda Barına burukça bir tebessüm ettim.
Babamın düşmanı sözünü tutmuştu.
Galiba ölüyordum.
Yere yığıldığımda Barının kollarına düştüm. "Hayır Birce" dediğinde yan tarafıma geçti.
Bir silah sesi daha duyduğumda Barın yanıma yığıldığında ona baktım.
"Galiba duam kabul olmadı. Ama Allah bizi ayırmayacak" dedi.
"Galiba" dedim. Canım çok yanıyordu.
Barın kollarını bana sardığında canımın yanması ile ağzımdan küçük bir ses çıktı.
"Seni ilk ve son kez öpebilir miyim?" dediğinde ona baktım.
Sesler artarak devam ederken vücudumuzdaki kurşun sayısı da artıyordu.
Zorlukla gözlerimi kapatıp açtım.
Dudaklarını dudaklarıma bastırdığında nazikçe öpmeye başladı.
Ölüyorduk.
Birlikte ölüyorduk.
Diğer dünyada kavuşacaktık.
Allahım bizi ayırmak istememişti.
Gözyaşım dudaklarıma düşerken bana baktı. "Seni seviyorum" dedim son kez.
"Bende seni seviyorum" dedi son kez.
Son kez birbirimize baktık.
İlk ve son kez öptük birbimizi.
Son kez kollarını bana sardı.
Bilincim tamamen kapanmadan önce gözlerimden öptü. Gözlerinden öpmek ayrılık demekti.
Abim her beni böyle öptüğünde Ceylan abla için öptüğünü söylerdi.
Barın ise ayrılmadan önce öpmüştü.
Ayrılıyorduk.
"Ailem çok üzülecek" dedim. "Biliyorum benim yüzümden seni koruyamadım" dedi.
Birşey diyecekken ağzımdan kan gelmesiyle susmak zorunda kaldım.
Gözlerim o an bir daha açılmamak üzere kapandı.
Bu sefer gerçekten ölüyordum.
Beni yine aileme bir ceset torbasının içinde vereceklerdi.
İnanmayacaklardı.
Ama bu sefer her şey gerçekti.
Ben gerçekten ölmüştüm.
Elimi tutan sevgilim ise son kez beni kendine çekerek ben onun kollarında iken kendini ölümün kollarına bıraktı.
Evet bir hikayenin daha sonuna geldik
Açıkçası ne demem gerektiğini pek bilmiyorum
Ama onların sonunun böyle olması gerektiğini düşündüm kafamda hep
