Ailem ile konuşmamızdan bu yana bir ay geçmişti. Her şey daha iyiydi. Sadece Barın benimle bir yere gitmek istediğinde abilerimde bizle geliyordu.
Okulların açılmasına bir hafta kalmıştı.
Tedirgindim.
Üniversitede zorlanırsam diye korkuyordum.
Her şeyin iyi olmasını istiyordum.
Telefonum titrediğinde oraya döndüm.
Barın 🫀: Güzelim
Barın 🫀: Cafeye gideceğiz sende gelsene bizle
Barın 🫀: Abinlersiz olursa çok sevinirim
Siz: Kiminle gideceksin
Siz: Görürsem söylerim canım
Siz: Yalnız göndereceklerini sanmıyorum
Barın 🫀: Can ve Ayşim ile
Barın 🫀: Eylül ve Gizemde yanımızda olacak
Barın 🫀: Alya da gelir
Barın 🫀: Çift çift gidelim diyoruz lütfen
Barın 🫀: Abilerin gelmese
Siz: Deneyeceğim
Siz: Annemle konuşup halletmeye çalışırım söz veriyorum
Barın 🫀: Çok mutlu oldum
Telefonumu kenarıya bırakıp derin bir nefes aldım.
Barınla bir yere gitmek için izin alacağım zamanda savaşa gidiyor gibi hissediyordum.
Tekerlekli sandalyemi kendime çekerek asansöre ilerledim.
Aşağıya indiğimde annemi aradı gözlerim. "Anneciğim" diyerek yanına ilerledim.
"Güzel kızım" dedi. "Senden bir şey isteyeceğim" dedim.
"İste bakalım" dedi. "Barın ile cafeye gitmek istiyoruz. Can ve Ayşimde olacak. Çocuklarda olacakmış" dedim.
"Gidebilirsin bebeğim. Ama abilerinin aynı şeyi diyeceğini düşünmüyorum. Sen babana sor o evet derse onlar bir şey diyemez" dedi.
"Tamam annecim teşekkür ederim" dedim. Asansöre geri ilerleyip babamın odasının kapısını çaldım.
"Gel" sesini duyduktan sonra kapıyı açtım.
"Babacığım" dedim. "Bebeğim" dedi.
"Senden izin almak için geldim" dedim. "Ne için" dedi. "Barınla kafeye gidebilir miyim? Onun arkadaşları olacak. Eylül de olacakmış Alyayı da götüreceğim izin verirsen tabi" dedim.
"Tamam ama erken evde ol tamam mı bebeğim" dedi. "Tamam babacım teşekkür ederim" diyerek yanağından öptüm.
Odadan dışarı çıkıp odama yöneldim. Telefonu elime alarak mesaj yazmaya başladım.
Siz: Babam ve annem izin verdiler
Barın 🫀: Gerçekten mi?
Siz: Evet ne zaman gideceğiz
Barın 🫀: Bir saate gideriz bebeğim
Siz: Tamamdır ben Alyayı hazırlayayım
Barın 🫀: Tamam bebeğim ben sizi almaya gelirim
Alyayı hazırladıktan sonra kendimde hazırlanmıştım.
Zilin çaldığını duymuştum. Kapım açıldığında oraya döndüm.
"Annecim barın geldi" dedi annem. "Tamam annecim geliyorum" dedim. "Çok güzel olmuşsun bebeğim" dedi. "Teşekkür ederim annecim" dedim.
Odadan dışarıya çıkıp aşağıya inmiştim. "Bizde gelelim Barın" dedi Çınar abim. "Çocuklar yalnız gitsin Çınar rahat bırakın çocukları" dediğini duydum babamın.
Aşağıya indiğimde abimin bakışları beni buldu.
"Abicim" dedim sevimli çıkan sesimle. "Bebeğim" dedi. "Gidebilir miyim desem şimdi ayıp olacak abi. Ama annem ve babamdan izin almıştım ama sizede sormam gerekiyordu özür dilerim" dedim.
Yanıma gelerek bana sarıldığında bende ona sarıldım. "Gidebilirsin bebeğim ama çok geç gelme olur mu?" dediğinde kafamı salladım.
"Teşekkür ederim abi seni çok seviyorum" dedim. Benden ayrıldığında Barına baktı. "Erken gelin olur mu kardeşim Alyada, Bircede sana emanet" dedi. "Sağol kardeşim" dedi Barın.
Onların bu halini tebessümüm ile izliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİRCE
Novela JuvenilBirce 3 yaşında yetimhaneye bırakılmıştır. Kendi engelinden dolayı ailesinin onu yetimhaneye bıraktıklarını düşünüyordur. Aslında olanlar çok farklıdır. Öztürk ailesi çocuklarının öldüğünü düşünerek acılarını kalplerine gömmüştür.