BİRCE

5.Bölüm

Perdeden ışık sızmasıyla gözlerimi açarak etrafa bakındım.

Kendimi bir odada bulduğumda şaşırmıştım. Tek bir yatak vardı.

Yetimhanede değildim. Oda buz gibi değildi. Üstümde bir tane çarşaf vardı.

Ben evimdeydim. 17 yıl sonra evimdeydim. Artık yetimhanede değildim.

Ada ve Burçak oradaydı. Ada iki ay sonra yetimhaneden ayrılmak zorundaydı. Burçak tek başına ne yapacaktı bizsiz.

Duvardaki saate baktığımda saatin dokuza geldiğini fark etmiştim.

Lavaboya gitmem gerekiyordu. Tekerlekli sandalyemi gözlerimle aradığımda olmadığını fark edip sırtımı yatak başlığına yasladım.

Birinin gelmesini beklemekten başka çarem yoktu.

Kapım açıldığında oraya döndüm. Annemin geldiğini fark ettiğimde tebessüm ederek ona baktım.

"Bebeğim uyanmış mıydın?" dedi. "Evet anne daha yeni uyandım" dedim.

"Tamam tekerlekli sandalyeni getireyim yemek yiyeceğiz" dediğinde ona baktım.

"Anne benim lavaboya gitmem lazım" dedim çekingen bir şekilde.

Yanıma gelip yüzümü ellerinin içine aldığında kafamı kaldırdım.

"Bebeğim annenim ben senin. Lütfen çekinme benden" dediğinde kafamı salladım.

"Geliyorum ben tamam mı?" dedi. "Tamam" dedim. Dışarıya çıktıktan bir iki saniye sonra geri gelmişti.

Arabayı önüme doğru getirdiğinde doğrularak oturdum. "Teşekkür ederim anne gerisini ben hallederim" dedim.

"Tamam bebeğim ben seni bekliyorum dışarıda" dediğinde kafamı salladım.

Annem dışarı çıktığında lavaboya girerek işlerimi hallettim.

Aynanın önüne geldiğimde musluğa ulaşmak için biraz daha doğruldum.

Ellerimi yıkadıktan sonra dişlerimi fırçalıyıp lavabodan dışarı çıktım.

Saçlarımı güzel bir şekilde toplayıp odadan dışarı çıktım. Annem beni gördüğünde tebessüm ederek bana baktı.

"Yaman annecim gelir misin?" dedi annem. Merdivenden bize doğru gelen abimi gördüm.

Yanıma gelerek beni kucağına aldığında koluna tutundum.

"Abi belin acıyacak" dedim. "Bunu dünde söyledin" dedi. "Olsun" dediğimde gülmeye başladı.

Yavaş adımları ile merdivenden indiğimizde görüş açıma babamın girmesi ile tebessüm ederek ona baktım.

"Günaydın babacım" dedi. "Günaydın baba" dedim ona bakarak.

"Adil asansörü ne zaman yaptıracaksın" dedi annem. "Bugün halledeceğim hayatım" dedi babam.

Masaya oturduğumuzda bir tarafıma Bulut diğer tarafıma Yaman abim oturmuştu.

İçimdeki merak duygusu ile Buluta döndüm. "Evde neden asansör vardı" dedim. "Ev eskiden dedemlerindi. Dedem yürüyemiyor onun içindi. Oda sırf asansör bozuk diye gelmiyor. Artık gelir en azından" dediğinde kafamı sallayarak ona baktım.

Merdivenden gelen sesleri duyduğumda o tarafa döndüm. Sarp abimin elinde telefonumu gördüğümde ona baktım.

Yanıma gelerek yanağımdan öpüp telefonu bana uzattı.

"Al bakalım abisin birtanesi telefonun çalıyor sabahtan beri" dedi. Kimin aradığına baktığımda yetimhanenin numarasını gördüğümde babama baktım.