🩵ჩემი დემონი🩵 | J.JK ( დასრულებული)

თავი 7

-ჯონგუქ! ცოტა ხნით,მერე ჩვენ ჩვენს გზაზე წავა ის თავისაზე.-ამ სიტყვების შემდეგ იონსოს სახე გაბრაზებულიდან სევდიანზე გადავიდა რა ეტაკა?

ჩემი სიტყვები არ მოეწონა?
არ ვიცი,იმედია მალე გავარკვევ.

♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎

გუშინ ძალიან გაგვიმართლა,ჯონგუქს ზუსტ დროზე შევხვდით.

როგორც გვითხრა ჩემს მოსაძებნად იყო გამოსული,უკვე იმედები გადაწურული ჰქონდა და უკვე წასვლას აპირებდა,რომ ჩვენი ხმა შემოესმა და გვიპოვა.

იქიდან თავიანთ კარვსბთან მიმიყვანა და სასტიკად ამიკრძალა მისი გვერდიდან ოდანვ მაინც ჩამოშორება.

-ყველამ ჩაალაგეთ თქვენი ნივთები წასვლას ვაპირებთ!!-დაიძახა ჯონგუქმა ყველას გასაგონად და თვითონაც იმავე საქმის კეთება დაიწყო.

იმ დღიდან იონსოც ჩვენთან ერთად იმოგზაურებს,ხოლო როცა დარწმუნდება,რომ აღარავინ მოსდევენ და უსაბრთხოდ იქნება,თავის გზაზე წავა.

-უნდა ვეცადოთ რაც შეიძლება მალე წავიდეთ,რადგან თუ სწრაფად ვივლით შესაძლებელია ტყიდან დღესვე გავაღწიოთ.-აცხადებს ჯონგუქი და ფეხის მოძრაობას უჩქარებს.

ჩვენც სწრაფად მივყვებით და ყველანაირად ვცდილობთ არ ჩამოვრჩეთ. 

დასხლოებით ერთი საათია რაც გზაში ვართ და აი საბოლოოდ გავაღწიეთ!
ჩევნს წინ დიდი კედელი იყო,ოღონდ იმაზე ლამაზი ვიდრე თქვენ წარმოიდგენთ.