🥜9🥜

284 44 12
                                    

4 kişi kalmıştık resmen.
Taehyung ve Jungkook ta akşam gitmişti, Yoongi, Jimin omma, Namjoon hyung ve ben kalmıştım.

"Sizin mesleğiniz ne?"
Eh, evinde kaldığım insanların mesleğini bilmemem ayrı komik.

Üstelik uzun süredir de burayım...

Elbette şirketlerine gitmiştim hatta aynı gün kaçırılıyordum.
Ama o gün sadece modellik yapıyorlardı.
Asıl meslekleri bu mu bilmiyorum.

"İdolüz biz"
Dedi Jimin omma.

"İdol mü? Şarkı söyleyen insanlar mı yani! Ne kadar ünlüsünüz! Grubunuzun adı ne?"
Heyecanla konuşurken üçüde garip bir bakışla bana döndü.

"Kore de yaşayıp bizi bilmeme şansı yok değil mi?"
Diye Namjoon a dönerek sordu Jimin omma.
Çok mu ünlülerdi acaba?

"Lan dünyada yaşayıp bizi duymama şansı yok"
Diye şüpheyle beni sürerken telefonunu çıkardı ayı yogi.

"Geçmişinin kendiyle ilgili olan kısmını hatırlamıyor, belki hayatının büyük bir parçasındayızdır, o yüzden bizi de hatırlamıyordur?"
Diye düşünceli düşünceli konuştu Namjoon hyung.

Yoongi oturduğum sandalyenin yanına oturdu.
Mutfaktayız, keşke yemekten sonra sorsaydım.

Telefonundan bir video açtı.
BTS- Fire

Şarkı başladı, aynı anda da bir anda başım ağrımaya ve kulaklarım çınlamaya başladı.

Bir elim başıma giderken dolu gözlerimle klibe bakmaya devam ettim.

Kulaklarım çınlıyor, beynim uyuşuyor.
Bu kadar tanıdık gelen de ne?

"YA HOBİ YA! ÇOK KOLAY İŞTE!"

"HEY! KONUŞMAK YOK SESSİZ SİNEMA BU!"

"BİR DUR BURAK"
"BİR DUR BURAK!"

"Ya Markus ne yapıyorsun amına koyayım ya"

"Fire amına kodumun malı, ya bir insana en sevdiği grubun dansını nasıl tanımaz amına koyayım ya"

"Kanka sen dans falan etmiyordun yalnız"

"Özürlü taklidi yapıyor gibi duruyordun Mark"

"Sevgilim beni çok sever ya özürlü falan der hani. Ne yapayım oğlum senin gibi dansçı mıyız biz?!"

İki elim artık kulaklarımı kapatıyor, olduğum yerde ağlıyordum.

Kimin bu sesler? Neden susmuyorlar?

Burak kim? Mark kim?
Geçmişim mi yoksa?

Birinin kucağında olduğumu hissetsem bile gözümü açıp adam akıllı bakamadım, beynim uyuşmuş gibi hissediyorum.

Sırtım soğuk ve sert bir şeye deydi, bir anda yüzüme doğru tutulan soğuk suyla birkaç saniyelikte olsa gözlerim açıldı ve endişeyle beni banyoya getirmiş, suyun altına sokan Yoongiyi gördüm.

Dayanamıyorum, neden son nefesimi veriyor gibi hissediyorum.

Sanırım uyumam gerek, çok yorgun hissediyorum.

Sincap çocuk ‖Sope/YoonseokHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin