07.04.2023
🔥🔥
Yıldızlı bir geceydi. Yaz akşamının ılık havasında iki genç karşı karşıya durmuş birbirlerinden başka kimseyi görmüyorlardı.
"Sence de şu an bir aşk filminden alınmış bir sahne gibi durmuyor mu?" diye sordu alev gözlü çocuk.
Kızın gözlerinden bakıldığında, geceye karışan kül sarısı saçları vardı çocuğun. Yakışıklı görünmüştü o an gözüne. Bunu kendine itiraf edebilmişti. Etraf karanlıktı ama alev gözleri çok belirgin bir şekilde parlıyordu.
Çocuğun gözlerinden bakıldığında, kahverengi saçlı kız hep güzeldi. Gülerken gözleri çok güzel parlardı. Beyaz yanaklarında oluşan gamzeler onu daha da güzel yapardı. Etraf karanlıktı ama gece daha güzel parlıyordu Şehir Işığı.
Kız hareketsizdi. Ama gözlerinde belirgin bir heyecan vardı. Uzaklaşmak istiyordu ama yanakları kızarmaya başlamıştı. Şaşkındı ve elleri terliyordu.
Çocuk kıza yaklaştı. Kız kaçmak istedi fakat bir şey onu engelliyordu. Çocuk kıza yaklaştıkça etraf daha da bulanıklaşmış alev gözler belirginleşmişti. Sadece ikisi var gibi hissediyorlardı. Biri anı yavaşlatmış gibi her şey ağır çekimdeydi.
Dudakları buluştuğunda sanki tüm yıldızlar aynı anda ışıldadı. Işıklar aynı anda yandı. Ay bile onlar için parladı.
Alev gözlü çocuğun göğsünün içinde kalbi dışarıya çıkacakmış gibi atıyordu. Kahverengi saçlı kızın kalbinin de ondan bir farkı yoktu. Elleri alev gözlü çocuğun beline doğru giderken ona daha da yaklaştığını bilemedi. Omzundaki eller yüzüne doğru çıkarken onu engellemedi.
"Sana bir şey söylemem gerek." dedi alev gözlü çocuk dudaklarını ayırdığında. "Sanırım telefonun çalıyor."
"Ne telefonu?"
Kız ne alaka diye düşündü bir an.
"Telefonun Şehir Işığı." Gülümsedi. "Çalıyor."
Etraftaki her şey gibi alev gözlü çocuk da bulanıklaşmaya, garip sesler duyulmaya başlamıştı. Etraf bir aydınlanıp bir kararıyordu. Saçma sapan görüntüler ve sesler birbirine karışıyordu.
Ve sonra her şey tamamen aydınlandı. Başka bir gerçeklikte.
Gözlerimi açtım. Telefonunun sesi odayı doldururken elimle komidinin üzerini yokladım. Uyku sersemliği ile dün gece telefonu çalışma masasının üzerinde bıraktığımı hatırladığımda bir küfür çıktı ağzımdan. Oflayarak yataktan kalkacağım sırada telefon sustu. Gözlerimi yeniden kapatıp uykuya yeniden merhaba dedim.
Fakat...
Bir şeyin heyecanı vardı içimde. Ne olduğu düşünürken bildirim sesleri de kulağımı doldurmaya başlamıştı.
Gözlerimi hızlıca yeniden açtım.
Bir dakika...
Rüyamda ben ne görmüştüm?
Katsuki'nin beni öptüğünü...
Görüntüler kafamın içinde bir bir belirlemeye başladığında aniden yatakta doğruldum.
Şaka mı? Şaka mı? Şaka mı?
Hayır!
"Bu olamaz! Hayaldi. Hayal olmalı. Gerizekalı hayal de senin zihninde. Beynimin oyunu beynimin. Aptal o da senin beynin." Siktir. Cidden böyle bir şey görmüştüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
darkness meets city lights | bakugo katsuki
Fanfiction"Kül sarı saçlı, alev gözlü çocuk. Ben sana nasıl aşık oldum ki?" "Bu mahallenin hep karanlık kalacağını düşünmüştüm. Ta ki Şehir Işığı'nı görene kadar."
